врви (гл.) - ден (имн.)

Си го брецаа умот луѓето не знаејќи што да заправат; да останат или да се отселат; ако се отселат, каде ќе одат, каде ќе закуќуваат куќа, од што ќе живеат; ако останат: ќе ги врват деновите во неизвесност, во страв...
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
А и за природата, нема што за природата да раскажам кога таа самата се раскажува врвејќи ден и ноќ по патот со востановениот ритам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе се споулавеше таа. Врвеа денови, а него го немаше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
ЛУИС КАРЛОС ЛОПЕЗ: РАЗГАЗЕНИТЕ ЧЕВЛИ НА ЉУБОВТА На тврдината Сан Фелипе знамето се вее, си врват дните.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Си врвеа деновите. Во градината Билјана често играше со своите врснички.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Како што врвеа деновите, едно прашање како црв ја разјадуваше Марија.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)