Апостол Макаровски ќе се поднагали сосила и некои црвени облачиња ќе почнат да му врват преку лицето, насадено со болка.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Еј, жени, женшини, вика еден логораш, а цела ордија луѓе врви преку него, го гази човекот.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Кога ќе врвиш преку мост, не оди со лицето напред - туку со грбот. И така сѐ спротивно прави...“
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Сонцето врвеше преку езерото и фрлаше обилно светлина кон манастирот.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)