врзува (гл.) - опинок (имн.)

Осип Сечковски кашлаше и викаше низ солзи: „Онисифоре, зошто го стори тоа, мамичката твоја?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
6. Од одолженото колку и мачно траќање по ќошињата на џипот, од здодевното и систематично предавање на опремата, од иследничкиот претрес на снимателот да не прикрил некој задолжен дел во мангупскиот џеб, од разделбата на екипата што требаше да биде барем надежна а беше сосема погребна - Ване дојде дома со торбата на рамо што му се виде лесна и мека како јарешка кормушка: одраното јаре го однеле на ражен меѓу луѓето што газеа со чизми и по килими, а нему му ја оставиле кожата да вари ретка чорба или да врзува опинци со слепи јазли.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Почекај, ќе те фатиме и ќе ги врзуваме опинците и објалата со твои жили.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Долго го врзуваше опинокот; најпосле ја зеде пушката и не гледајќи во тој, во чии зеници ќе сретнеше страв и омраза, му ја стисна раката на воденичарот. - Прости.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)