врие (гл.) - од (предл.)

На југ од Бургас и во Бургас врие од луѓе и коли и сообраќајот по патот кон Созопол, Китен и Мичурин е згустен и на моменти неподвижен.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Розовата долина“ врие од ружоберки, кои го кинат цветот од бодликавите гранки; ружата мора навреме да се набере, да се добие од неа најмногу масло, најмногу есенција, најмногу опоен мирис.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Таму каде што претходно живеевме вриеше од оние плочести, темни, влакнести лебарки, молневито брзи, а сепак сосема добро видливи кога исплашени од кујнското светло исчезнуваат меѓу подните штици и низ пукнатините на подот; во оставата една речиси дури ја бев фатила со прсти пред да избега фрлајќи преку скробот сенка, слика на исплашеност во мојата рака.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во улицата на стариот цвеќар во Истанбул сега врие од заитани бизнисмени со мобилни телефони и изгубени туристи со мобилни фотоапарати и со слушалки од вокмени во ушите.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Сранко вриеше од нервоза и му доаѓаше да му ја учука, но Жанко беше габаритен па сѐ се заврши само со рафален дожд од Серовската уста.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Во зелениот сенчест црковен двор, под круните на старите ореви и чинари, вриеше од народ. Жени, деца, мажи, старци.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Војводо, градот врие од луѓе, од автомобили, од музики, од врева. А мене сѐ ми е празно. Сѐ!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Конечно, надреалистичните книги на Просперо често го преплавуваат целиот екран, страниците од книгите вријат од компјутерски анимирани илустрации и реални објекти.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Впрочем, да се идентификува BAD, да се биде секогаш на штрек, го овозможува задоволството човек да се чувствува жив во време кое „врие од разуздана празнина и ѓубре”. Fussell вели дека нештото кое очигледно е лошо не останува лошо за долго, бидејќи некој ќе се сети, и bad ќе се воздигне во BAD, ќе биде фалено насекаде како вредно, како посакувано.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Вриеше од птици што црцореа, од страсното грицкање на вервериците и на пругавите верверици, од мрморењето и од брмчењето на инсектите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Како решен?“, праша смерно и кротко Филозофот, додека мене крвта ми вриеше од возбуда. „Така“, рече Лествичникот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Небото, како лути оси го пореа роишта метални птици, а далечините вриеја од рикањето на топовите.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Канејќи нѐ бочвата сите на свадбена вечер — врие од виното таа.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Беше крајот на декември: супер маркетот вриеше од купувачи, кои како во полусон се движеа меѓу гондолите, со извежбани движења посегнувајќи по предметите и ревносно полнејќи ги количките.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Значи, Црвениот плоштад вриеше од народ. Тој доаѓаше, доаѓаше и доаѓаше.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
И воопшто, тогаш многу подобро се живееше отколку сега. њ 200 okno.mk Евгениј Харитонов АНТИУТОПИЈА - 80 * Секако, се мисли на познатиот ресторан во Москва, не на познатиот музеј во Санкт-Петерсбург. (заб. на прев.) ** “АРА”-”American Relief Assotiation”, американска асоцијација за помош во Русија во периодот по Граѓанската војна. (заб. на прев.)
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Денес на телевизија врие од имбецилни спотови, на разни бездарници, кои што се тука благодарение на спонзорите.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Да има многу деца, си помислив, да врие од боглук деца.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Може ли сега да се премисли, по сè што тој стори за неа?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пристаништето вриеше од војници со кафеави ковчези.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Макар што содржината на оваа дисертација десет години по нејзината одбрана во Париз, во неговата родна земја може лесно да го чини глава, според тајните домашни универзитетски рецензенти жедни за брза кариера и подготвени да му го заземат местото на можеби единствениот докторанд, во докторскиот труд на Климент Камилски вриело од „прозападните декадентни идеи во воспитувањето“ кои не биле во согласност со социјалистичкото воспитување на детето и доминирале просоветските идеи во времето на Информбирото во неговата земја!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Таму врие од телекрани.“ „Не е важно ако има народ.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Некои делови од Лондон просто вријат од нив.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Посиромашните квартови вриеја од жени готови да се продадат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Беа се растовариле на мегданите околу бањата, кои, како и секој петок попладне вриеја од чези, дотерани мажи и растрчани деца.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
АТПАЗАР и овој петок вриеше од народ и стока. Покрај продавачите и купувачите пазариштето уште од рано утро се исполни со луѓе што немаа никаква врска ни со купување, ни со продавање.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
По ова што стана вечерва, да чуе светот дека сум ти ја дал Симка без пари: подобро да го затворам дуќанот! Што е ред за мома, ќе платиш!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
КОСТАДИН: (Се здржува макар што врие од лутина).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Земјата вриеше од ударите на капките, и тој беше сигурен дека ќе ја заштити и од потоп.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Воздухот се згуснува и врие од немајкаде клопчето од инсекти над ружите што лета здивува заканувајќи се.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Се доискашла вриејќи од лутина што му се смеат и со оврлени очи им свика на децата: Што се клештите?
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Градот е фурна - врие од жештина! Никој не може да го разлади!“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И болви, болви, да врие од болви.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас ќе вријам од лутина, а тој пак исто: Ти си убаво чупе, но улаво чупиште.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја честеше и неа пијачка. Ги миев чашите, вриев од нервоза и мислам дека тие сами пукаа под моите раце.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Небото, како лути оси го пореа роишта метални птици, а далечините вриеја од рикањето на топовите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)