Врз челото имаше само три кадрици. Одеше право накај нас.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
„Како си, малечок“, најпрвин мене ми подаде рака.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Конечно, ѝ го предадоа; таа го отвори, го прочита и се вцрви толку што мислевме дека ќе падне во несвест; се сврте околу, погледна низ целиот клас, и мене ми се стори дека особено долго гледа во мене и Земанек; потем одеднаш побледе, стана, го стутка ливчето под блузата и побара од класниот да излезе надвор.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
„Растеш?“ Мајко мила, се вцрвев толку што ми се пристори небаре ушите ќе ми расцутат.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)