галопира (гл.) - кон (предл.)

Стево Андреевиќ дебармаалец, сега на бел коњ, со развеана коса и копје во раката галопира кон своите перспективи на хоризонтот.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И се чини, дамарите на дрвото галопираат кон местото што го допира месото на боските млади.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Кога јавачот и неговиот коњ ќе се оддалечеа до самиот крај на големата песочна плажа, до оние карпи што од источната страна го ограничуваат малиот залив, детето го свртуваше својот белчо и на ист начин галопираше кон главната плажа.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)