гласи (гл.) - негов (прид.)

Во онаа полупоспана состојба (кога мракот не е само темнина) овие зборови ми прозвучија како сожалување но истовремено и како закана.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Подоцна заклучив дека всушност станува збор за обмислена постапка со која се поттикнуваше стравот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Таквите околности не смеат да се користат“, гласеше неговата опомена.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Впрочем, иако тој бил препознаен од директорот на Гимназијата и од старите соученици, продолжил да тврди дека е Георги Манасов, на кое име гласи неговиот пасош“182.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Другарот Денков е нов директор на затворот - објаснува спроводникот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)