Си ги крпиме чорапите и гледаме кој прв ќе се почеша.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
А погледот му се искрадува кон заробениците да види дали го гледаат кој е и што е тој.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Сега можам да се качувам во светот горе и да слегувам во светот долу и да гледам кое време на кое му должи и кое го менува - минатото идното или обратно.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Се одродив од сите, најблиските ми изумреа, сега сум јас како некоја девојка која не се омажила навреме и гледа кој било да го земе само да не остане немажена.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
А Јон, стопанот мој, не гледа кој го турка, Тој натемаго, не гледа дека над голем вис го носи, над провалија.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И веќе не гледате кој што ви прави зад грбот.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Ќе го здогледаат некаде Бошка и, затскриени некаде за да не ги гледа кои се, ќе му се развикаа: - Јатак!... Јатак!... Јатак!... Уаааа...
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
А Китан со жена му и син му вртеа кришум околу куќата на Танаил и со јад и лутина во срцето гледаа кој им доаѓа на честитање.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)