„Од кого бегате?“, ме прашува, ја отвора вратата, го гледа детето, ме гледа мене.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Ме гледа детето, ко голем човек ме гледа и така ме разбира.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги гледаш децата како им паѓа главата за спиење и тогаш ти иде, што не си помислил никогаш ти иде.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Со вртење на ракавицата во одредена положба можеа да се смалат на величина на децата, да трчаат наоколу и да го набљудуваат центарот како што го гледаат децата.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ги гледаат децата со очила од вселенско време и со ракавици, коишто ги контролираат реалните и виртуалните светови и пристапот до неограничените информации.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Што е должна таа сама да го гледа детето?! Па уште ако не најде работа.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Си го гледам детето и не ми се верува во она што го кажува. ‚Рацете?’ - ми вели со смирен глас. ‚Рацете ми се тресат од напорот, од носењето.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ете тоа го кажа моето дете и тоа е она што сакам да ти го кажам и тебе и на владиката.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Чана ја поткрева големата снага, ги гледа децата и вели Шо велиш, моја Пелагијо, ки са нај м′шка р′ка да гу пувела во дете?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
XI Од ретровизорот на мерцедесот сѐ уште ги гледав децата како ми мавтаа со рачињата крај нивната мајка, додека свртувајќи десно ја напуштав Авенијата на палмите.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Седнавме на една клупа покрај оградата и ги гледавме децата кои си играа на лулашките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Една жена излезе од дворот на градинката, водејќи за рака дете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Завидливо нѐ гледаа децата од Козар маало кога чекоревме крај нив со стадото на Чанга.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Жалила помногу да умре, а не да гледа децата да умират.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Се штрекнувам и од страв така ко зашеметена, ко забудалена ги гледам децата и ги прашувам : - Да не ти е нешто, ги прашувам едно по едно, да не те боли нешто: мешето, главата, устата, устина мои мили!
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Ги гледам, како што го гледавме детето Пејкојчино кога го фрлија во варта. 153
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Среќа што не ме гледаат децата, да не се плашат. 83
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)