Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Кога стигнаа селаните со козите, староседелците ги гледаа со страв и со сомневање дека колачот на сиромаштијата ќе го делат на уште помали, речиси невидливи делчиња сѐ до гладување.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Тоа, тие камени блокови, Чанга ги гледаше со сопствените очи и затоа беше уверен во историската вистина за Калето.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Го гледав со очакарени очи. Гневен, а немоќен, бидејќи не можеше сосила да ме земе и да ме черечи.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Јас го гледав со стегната уста. Ми се креваше косата. Беше дрзок.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Додека Мо, размислуваше дали Вици се гледа со некој Вени ... едни земји излегуваа од рецесија, за потоа да влезат во свински грип, Џералдин се разнесе во супермаркетот каде не можеше да го најде својот Бог, Марио и Славе продолжуваа да се тепаат за школската ужинка, General Motors отпушти 10.000 работници, Лира и Вања се кубеа за коса, за тоа која - чиј дечко земала, бројот на жртвите во ураганот Катрина достигна 1836, Во Церн сѐ уште преговараат дали после експериментот, Земјата ќе ја голтне црна дупка - веднаш или неколку дена потоа?

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Боинг има план да проектира контролор на лет во виртуелен простор, така што контролорот плови илјадници метри над аеродромот, гледајќи со непопречен поглед во која било насока (додека всушност седи на земјата хранејќи се со правовремени визуелни податоци од сателит и повеќекратни глетки од камери).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Разграноците на оваа технологија, како што е Валдерновата авантуристичка игра, не треба да ни го одвлекуваат вниманието од тековните примени во молекуларната биологија (скратување на молекули со помош на вид и допир, во воздухопловната симулација, медицинскиот тренинг, архитектурата, индустрискиот дизајн.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Неа ја разбија и ја раскашавија, претворајќи ја во мочурлив терен на неговата душа токму скриените матици на воспитувањето, непрекинатите предупредувања, почитувањето на волјата на татко му, потоа на учителите, професорите во жешовската гимназија, силната волја на реб Аба Апфелблум, но и на неговите професори од рабинската семинарија прочуените Шварц, Гејер и Аптовицер, тие планини од знаење на кои веќе како студент гледаше со стравопочит; со еден збор волјата на авторитетите што го формираа него и во крајна линија неговиот досегашен живот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Додека другите деца кришум ги запушуваа своите први цигари и се собираа со ококорени очи да гледаат голи женски тела низ цепнатинките што ги одвојуваа јавните бањи од останатиот јавен живот на Жешов, неговиот живот се сведуваше на дисциплина, на учење и на почит.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Иако немаше ветер пламенчето трепереше. Го гледавме со позинати усти.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Се провревме низ грмушките и поседнавме во круг, небаре сме Индијанци на договор.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

„Ќе пушиме по една“, рече Љупчо; од кутијата извади една цигара, важно ја чкрапна запалката и уште поважно тргаше над пламенчето - цигарата да се запали.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

И сега, кога и Толе, како Бешот, им рече на азите и коџабашијата да ги честат офицерите, овие со сета своја сила се фрлија на таа работа.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Овој марифет и Бегот им го препорача на селаните, но не зеде и не земаше веќе учество во селските работи, сметајќи се за виновен и компромитиран и молејќи ги да го остават малку понастрана и за нивно добро, бидејќи и Турците не ќе гледаат со добро око на него.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Е, е, лели те донесе господ, сполај му, пак да се видиме — вели Трајко и ги гледаат со Митра подароците.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Наметнат со долга гуна, што му се спушташе до петиците, стоеше пред него Гоце и го гледаше со својот огнен поглед.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Тој ја гледаше со светнати очи, не можејќи да го смири радосното биење на срцето: колку ќе се зарадува таа...

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Доста, - нежно ја плесна Бојан по муцката, па и таа отстапи чекор, два и со крената глава го гледаше со своите умни, жолтеникави очи својот млад господар, очекувајќи ја неговата повторна покана за игра.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Сликовито ѝ опишал како чадорот се претвора во мрша и како кондурите со метаморфоза се претвораат во костури на лице, потоа во ракови, полипи и „гримасирачки работи“, што ги гледал со крајот на окото.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Таа ме гледаше со неверица; потем стана и рече: „Покажете ми.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Луција гледаше со очекување во мене.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Одзади глобусот плашливо гледаше со бели очи старогрчка гипсена богиња.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Кавгаџиите гледаа со закрвавени очи во агентот а тој го збираше челото во густи ситни брчки и држејќи ја раката во задниот џеб на панталоните стегнати во тврди тесни чизми ја клатеше ќелавата глава, тогаш покриена со сламен шешир.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Вечерта го видов агентот како се движи по улицата и гледа со светкавите копчиња под виснатите веѓи.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Го возиш цела ноќ, по пат го тешиш, го молиш да издржи, да не стенка, му велиш и му ветуваш дека уште само оваа кривина да ја поминеме и зад таа или другата ќе се отвори поширок, порамен пат по кој побрзо ќе стигнеме до болницата; го носиш за да оздрави, а тој, ти се скаменува, оладува, те гледа со стаклени очи.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Да не не се чувствуваш добро, - рече таа гледајќи со загриженост во моето лице.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Кој најверно го разбрал вистинскиот и најправиот народен идеал се гледа со порамнувањето на разбирањето на народниот идеал од разни лица.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Преку нив ние ја добивме нашата прва духовна храна, зашто со нив се осмислуваше сѐ што гледавме со нашите очи.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Ти ме гледаше со твоите очи сѐ до опустошените хоризонти.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

ЛУКОВ: (Откако ќе остане насамо со Христов, го гледа со надмоќна, цинична, насмевка.)

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Колегите го гледаа со прекор. Навистина не можеше да разбере зошто.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Тој отпрвин можеше да гледа со недоверба и на Задругата, како што би гледал и на сѐ друго, што би почнал да го прави оној.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Никодин ненајавеното доаѓање на Рада, како и секогаш, го гледаше со недоверба.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Го гледаше со два кренати прста и со гркланот во нив.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Зад ригестите панталани се појавува руса детска глава, тркалезни очички, полни со ведрина, го гледаат со наивно љубопитство.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Арсо е стуткан во спротивниот крај од креветот и гледа со онаа чистота што понекогаш ја мачи Ана, но секогаш разбудува во неа почит.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Рече дека е мошне задоволен што има ваков мирен сосед - потоа испитувачки го гледаше со своите итро мижливи очи, очекувајќи што ќе му рече Арсо.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Но грозницата почнуваше и ранетиот го гледаше со смрзнати очи не разбирајќи ништо.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Јаболкничето се ниша, ме гледа со окцата, како да ми се лути. А многу убави јаболка раѓаше, мискојна мирисаа јаболката.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се градиме и се гледаме со Бугарите, со војските бугарски. И дури работиме, не се ѓибаме.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Да се сретнеш со бога. Ама и во него се гледа со неверица.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се гледаме со бугарските војници, како ништо да не било. - Ништо друго не најдовме од него. Само крвта. И крвта му ја собравме и му ја закопавме.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се гледаме со кравата, и подринувам и се гледаме. Знам како е да си тешка.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ние го гледаме со Мирчета, тој седи онака расчекорен и само тупка со нозете.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Немаше законска забрана, но на користењето на Фејсбук се гледаше со доза на недоверба.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Да се гледам со некој само поради тоа, ме нервира.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Ги гледа со фенерите в раце, им го слуша гласот: „Богдане... Богдане...“ и молчи стутулен. А кога ќе одминеа, се враќаше дома и ги чекаше.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Ме научи да гледам со твоите очи, во твоето време... така постојано живеам во твоето... зошто моето одамна го нема...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Еднаш те љубев со затворена уста... те гледав со затворени очи... толку силно, толку темно... но доволно за да не те загубам во мракот..

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Очите твои ме гледаат со чудна боја... а јас само са плашам од смртта на мојата душа зошто љубовта не може да те рани и да ја убие душата на почеток, туку тивко, полека. дел по дел. во секоја минута од твојата неприсутност, ја одзема и ја носи некаде далеку.... дел по дел. во секоја минута од твојата неприсутност, ја одзема и ја носи некаде далеку....

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Јас те запознав уште пред да те сретнам, како кога човек гледа со затворени очи, кога допира нешто со мислите, кога бакнува со душата...

„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)

Туку го гледате со часови како вечна стража го заобиколува домот, нигде место не го бере.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Гледаш со половина окце, повеќе го чувствуваш тој мир, таа чудна промена. Општа глувост.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Тие и на училните стебла гледаат со сомневање.“ Старчето отплетка со прст некаква невидлива пајажина од пред себе и болничарите излегоа со пламена навреденост околу усните.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Над сето тоа девојката гледаше со мрштење, не веруваше веќе дека овој со голо теме е поарен од оној нашараниот и накадрен јунак од куклен театар.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Тој е свет човек, чува од зло.“ „Не сме сонувале“ , му рекоа „Видовме голема челична каса, зашто прв пат кога те баравме згрешивме и затропавме на неговата врата.“ Застана; гледаше со неверување.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Говореше со искривена уста покажувајќи го со радост секому својот златен заб и уште ако кон сетоа тоа ќе се додадеше дека неколку дни прет тоа совлада на ринг некаков бистроок и црн Романе, јасно можеше да биде дека не можеше а да не го гледа со потсмев тој што дојде.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Раиз ништо не рече. Ме гледаше со мирните очи од кои зрачеше понизна добрина!

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Татко ми раскажуваше: Се гледавме со мајка ти од малечки а кога пораснавме се парашував дали ќе можам тоа убаво девојче да го земам.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Претпоставуваше - зашто понекогаш ја гледаше со измастени раце и како носи клуч за навртки - дека работи на одржувањето на некоја од машините за пишување романи.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Та санџак-бегот управува со петстотини војници, тој оди во војна каде ќе го прати султанот, не мрмори, не се колеба во верноста, Бајазит сигурно го гледа со милост.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Тој ме гледа со подозривост, а сепак, ми се чини, само кога би ја пуштила раката, тој веднаш својата глава би ја ставил во неа.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

18. Времето се грижи за зборот зборот што го обновува Тој што му длабеше во корењето го гради доградува и виши во куќата на светот Вербата штира не е Ни неверен е зборот Убавината да му се верува на надежта е врсник И онаа земја иловица густа раката што му ја памети се врти врти и понатаму во лика нова нудејќи ја светлината нова на говорот ризата небесна нитките што ја ткаат на несвенатиот збор И уште и натаму сега од пределите на глината над запомнатата стреа продолжува тој кон муграта да гледа со стрептеж незгаснат за повтежот на говорот да го досегне реченото

„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)

Ама гледај со мукает, да не те разберат домашните.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А оти во завиткувањето децата ќе завиткаат други подолни „шеови“; оти крпите што ги пазарија ќе бидат расцепени и ќе станат од едната — две; оти тулбените и шамиите што ги гледаа со реси, ќе излезат дома без реси, тие се детински работи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Испаѓа дека почесто гледам негови филмови отколку што се гледам со сестра ми на скајп.

„Бед инглиш“ од Дарко Митревски (2008)

Гледав со насолзени очи како таа голема Мајка се оддалечува од животот, а бевме немоќни, со сите свои сили, да ја запреме, да ја задржиме.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Мајка, прифаќајќи ја оваа варијанта како можна, веќе се гледаше со сите наши преку границата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Татко молчеше. Ја гледаше со извесна радост која се читаше и по нејзиното бело, негувано лице.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Сите овие измени ние ги гледавме со дулбијата.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Едни викаа дека на сила не можат да ги присоединат со Албанија, други тагуваа како ќе се гледаат со своите најблиски, со своите роднини кога ќе ги подели границата; трети викаа дека ќе се отселат, ќе соберат што можат од покуќнината, од добитокот, ќе испродадат сѐ и нема да останат во Албанија; четврти одеа во црквата, палеа свеќи, се молеа, плачеа.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

И кога ќе легнеше да спие, и ноќницата што ја носеше под расото, ѝ беше исто така долга за да не ѝ се види белата кожа на телото, која веќе ѝ стана одбивна и ја гледаше со преѕир.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Ги поведе во јужниот дел и им ја покажа ниската капела во која е гробот на свети Наум со неговите мошти, како и самицата во која се лечат болни. Полковниците гледаа со интерес.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

А ти уште ме гледаше со стаклени очи. Се исплашив.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Кажи: имаш потреба да се скриеш од сѐ и од секого, ништо и никој да не те гледа, така ќе ти биде полесно да излезеш на крај конечно на крај на светот но барем кажи: тогаш сфаќам дека се претворам во некого друг налик на говорна фигура, и се гледам со очите на другиот и не сум сама, не сум јас ... кажи - очите на јазикот дебнат саноќ, дебнат везден јазикот е видовит гата, прорекува и се провлекува отаде времето кога му се испушта да каже нешто што не треба кажи: јазикот не е само јазик!

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

И покрај сета бесмртност трошка леб молам ('Лебот се гледа со очи!') еден добар, една добра, едно добро за душа на оној кој ја презира златната средина оној кој се чувствува удобно во сопствената природа и лебди леко, глатко глето клепка врз клепка - лебедова свила по рабовите на смртното случајно жив фанатично осамен благодарение на предрасудите за природното и вештата заблуда дека живее во заедница а не сам, самотен!“

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

И штом помислив така, се почувствував мал, зашто одеднаш пред мене чиниш се појави таа и ме гледа со своите големи сини , тивки и насолзени очи; ја чувствував топлината и горчината на мајкините солзи. Многумина како мене свртеа глави и многумина како мене се засркнаа од липање.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Бојс, кој не гледа со рамнодушност на фотографијата од фронтот, како во слободен простор меѓу некаква уметничка верзија на „У-87“ и вистинска воена машина, не потпаднал ниту во едната ниту во другата реалност.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

- Дали кон се во животот гледате со реален оптимизам?

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Ах, таа детска невиност! Кон светот гледав со стаклени очи, со утешен поглед и наивност.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Каде е крајот и има ли нешто живо во оваа студена пустина натежната над моиве плеќи.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

- Дали имате постигнато хармонија во животот, дали се обидувате да балансирате со работите кои ви ги сервира секојдневието?

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

К го гледаше со зината уста и по неколку секунди заплака. Малку по неа заплака и тој.

„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)

Ме гледаше со презир и со недоверба, но сепак, ме гледаше.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Направив убаво огниште: со синџир, со полица, со чингели, со тланик, дигнав висок оџак и утринум гледав со чадот нагоре како шетаат и моето тело и моето дивно име: ниско под земјата – високо над ѕвездите.

„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)

И твојата земја убава со друго име пред тебе да ја крсти, прекрстуе, коските свети народни паднати за слободата, од гробот да ги скорива, по сокак да ги разфрла, и со нив да се подбива, а ти да гледаш со очи да гледаш и да црвееш и нити збор да не можеш да кажеш, да му одвратиш.

„Робии“ од Венко Марковски (1942)

Старице, ме гледаш со сините очи низ топлата пареа од витлерите на твојата седа коса -такви ми се очите од раѓање; Го пушташ твојот јазик и гледам ќе ме прашаш, низ прозор не умеам да гледам а колку ѝ е чудесен тој на девојкава до тебе; Избрчкана рако, помрднуваш кон мене не ти се моите очи мета на кому кому како што ли ни смета?

„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)

Сите се повлекуваат зад Борис. Матеј приоѓа. Се гледаат со Борис. Пауза.)

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

(Од Собата излегува Матеј. Чудна фризура, обетка на едното уво. Се гледаат со Борис. Пауза).

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Свети Илија прости ми ама и сам гледаш со што џган живеам. (Пауза. Влегува Андреја.)

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

БОГДАН: (го гледа со страхопочитание) Ех ... јуначина... као од брег одваљен.

„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)

Шарко најмногу не го поднесува политичкиот комесар. Каде и да се појави тој, во ровот, во редот пред казанот - лае по него, ‘ржи, покажува заби, на грбот му се наежува влакното, го гледа со крвјосани очи.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Тие гледаат со крвјосани очи, полни омраза и истоштеност.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

„Албанскиот муслиманин не им се потчинува на доктрините, ритуалите и церемониите, тој не бил верен на обврските од својата поранешна вера и затоа Отоманците ги гледале со преѕир.

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Така ќе поседат молчејќи, сѐ додека над нив не засветкаат ѕвезди, потоа ќе слезат долу, на четвртиот кат. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 122

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Венко Андоновски ПОСЛЕДНИОТ МАКЕДОНСКИ РЕКТОР

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тој гледаше со полузаклопени очи, низ арабеската од железната конструкција на рекламата, бесмислено распната на фонот од вечерното небо; седеше недвижен и замолчен, со жената покрај себе.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Не пукнуваат, ама спласнуваат, зашто со време гледаат дека на нивните фалби луѓето гледаат со подбив.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Дебелиот го гледаше со стиснати усни како да насетува нешто.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Тркалезнообразен но со истакнати вилици и како вегав, те гледа со главата свртена в лево, како некоја граблива птица.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Не знае поради што, ама никако да го прифати како нормално дете кое оваа есен за прв пат треба да појде на училиште, особено не може да прифати почесто да се гледааат со Пеличка, нејзиното срце слути само лошо, чувство што не сака да го сподели со Пелагија.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Еднипати цела ноќ ќе се гледаме со Горачинов, а како за последен пат да се гледаме.