гледа (гл.) - зачудено (прил.)

Често од Одрин ги гледав зачудено Русите.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
- Добар ден, поздравува поштарот. Старецот гледа зачудено, недоверливо.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Жените го гледаат зачудено, но како мислат дека тоа е некаков трик со кој треба да бидат изненадени - се “соживуваат” со “играта” и почнуваат да се смеат.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Фјодор е прописно облечен, но сепак врз него е и сукњата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Очите не гледаат зачудено; мртви се, не препознаваат ништо - ни секојдневие ни визии.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Не сум Исус и, сепак, многу знам.“ „На врбова гранка?“ се расони едниот од нив; се гледаа зачудено.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го гледав зачудено и не знаев што да му одговорам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Мурџо ја крева главата и ја гледа зачудено или така ѝ се чини нејзе поради слабата светлина што капе од сијалицата врз вратата?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Благајникот го гледа зачудено: - Зошто ми ги даваш?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Го врзувам Чако, а тоа само трепка и ме гледа зачудено. Потоа клекнува и со десната нога се чеша зад увото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не, не, докторе, доста е... Докторот го гледаше зачудено.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)