Се гледаа така и прикажуваа со очи неколку моменти додека, најпосле, едновремено не се насмевнаа.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
И се гледаме така: луѓе, животни, дрвја, бубачки.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И јас ќе гледам така и ќе си ги јадам солзите, ќе си ги голтам.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)