Ми потфрлуваше по некоја трошка од белиот прав во чашата со бело вино, мислеше дека нема да забележам, а јас му помогнав глумејќи дека пијам.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Тоа лето Охрид беше преполн со Срби кои пеколно лажеа дека се сите добри богати фраери од центарот на Белград што, претпоставувам, во поголем дел не беше вистина, но девојките беа испраксирани да глумат дека веруваат во секој нивни збор, сѐ во служба на добар летен незаборавен провод.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Но повремено и сега како да ѝ се јавува некое сожалување кон него што изцело го запостави и отфрли, па понекогаш почнува да му глуми дека таа пак му е приврзана како порано, дека со ова познанство и блискост со Богдана ништо не се изменило меѓу нив и продолжуваше да му упатува благи зборови, да му готви јадење, да му го мести креветот и сменува постелнината, да му ги пегла кошулите и алиштата, да го поведе понекогаш за рака низ просториите или полигонот за да слуша како се дресираат кучињата, да му вари почесто кафе како што му вареше, да му кажува како одат приходите во Пансионот, да му купува нови плочи со текстови за слепи на кој тој со прстите се учеше да чита - но тој кога ќе ја почувствуваше во својата близина, замавнуваше со бастунот да ја удри и бесот го смируваше со алкохол; се тетеравеше низ просториите на Пансионот викајќи по неа со најпогрдни зборови.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
И стварно, по недела дена седевме со мали Џонсон, а јас глумев дека имам малтене готово сценарио што гарантира вртоглав милионски профит.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Предизвикани од шаолинските звуци што ги испушта Мистер Том, од соседниот стан излегува цела една кинеска колонија: прв ѕирнува младиот даночен инспектор Џианхонг, а по него и неговите стари родители (кои веќе шести месец глумат дека се дојдени во кратка, викенд-посета на синот во Америка).
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Се преправаш дека те збунува болката поради божемната отсутност на насмевката на мајка ти; дека те измачува недофатливоста на нејзините зборови и тоа сега, додека упорно настојуваш да го допреш со својата помисла ликот на таткото.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Лажго кој не е во состојба да ја прикрие дури ни својата лична отсутност туку глуми дека е овде.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Човеков си дозволи една сосема неприродна поза: глумеше дека не го забележува моето наближување.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Најпрвин, кога наближив, почна да си ги трие очите како да настојува да ги ослободи од некоја згусната темнина, или од привидение а потоа сосема неочекувано се нагрна со старата сива наметка на рамнодушност, дури и на отсутност.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)