Гладот, немаштијата, ограбената земја од туѓи и домашни сајбии како остен ги дупеа и ги гонеа во туѓина...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Тие ве гонат во тродимензионалниот простор исто како што и вие нив.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сабота Јануари Болката родена од немоќта, од длабочината на бесознанието, на почетокот доаѓа тивко, се воскрева во градите, тече по дамарите, те гони во мислите, со страв блеснува пред очи и, иако невин, веќе си стигнал таму каде и воопшто не си се надевал.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Сега сите само продолжуваа да гледаат во снежинките, што се гонеа во прозорецот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Околу пладне, кога сонцето беше највисоко на небото и кога горниот слој на снегот малку беше омекнат од неговите зраци, Бојан презеде потфат во чиј успех ни за миг не поверува, но нешто однатре, појако од неговиот чист разум, го гонеше во обид да ја провери таа своја замисла.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
И тие се во интеракција со вас.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)