Во тој миг Фисот го грабна мојот есеј, го искина на парчиња, и потем ми се доближи; ме фати за коса и ми го турна клопчето хартија во устата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Никој не смее да грабне моја раетинка, му одговори Јауз бег, строен и крепок воен високодостојник.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)