И како веродостоен доказ за вистинитоста на својата приказна ја земаа месечината - Бог направил така, таа ноќ испратил да грее во Потковицата и на земјата јасна месечина, јасна небаре јасно сонце, за да им го осветли патот на праведниците, на свети Јован Крстител и на Бошета нивни: сега веќе не Јанчески, туку нивни, од Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Сигурен сум во тоа”, одговори Милан, „исто колку што сум сигурен дека сонцето не грее во овој миг.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Многу често, додека ги влечев вреќичките по плочките во трговскиот центар и се килавев како маченик, во црната темница друштво ми правеа мачките и напуштените кучиња што се грееја во тунелите... и еден млад дечко.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тоа беа сигурно редовните гости на Каплан-паша, кои во петоците идеа овде на теферич и за да си ставаат жените ума и к'на, додека месата им се греат во топлите извори.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Потоа стана и тргна накај стрништето на кое одвреме-навреме летаат јата птици.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Пликот со двете канадски марки, што го имаше добиено од својот Крсто, сега заедно со војничкото четириаголно парче хартија ги грее во пазуварката - до срцето...
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Чувството дека остана сосем сама ѝ го раскинува срцето, ѝ ја полни устата со горчина, ѝ ги потсечува колената осамата што дојде со кобното војничко писменце.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
И средбите со најблиските секогаш ѝ беа кратки.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Излишно беше да стане и да ја кара глувата баба, затоа што таа почнуваше да плаче и да се жали како тој е неблагодарен, како таа го израснала, пелените му ги перела, млеко му греела во ниедно време, работела и дење и ноќе само за тој да стигне до комфорот во кој е сега, само за да има нешто да му остави, барем едно станче за кое нема потреба да печали со толкави маки како што печалеле таа и татко му.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Ќе му ја врати ли тепсијата? Алергична да не е на ореви?
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Сите жени беа забулени.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Постарите мажи се грееја во огништето и нервозно брчкаа во пепелта со големите чибуци.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
Синоќа одново, јас толку уморна од бразлетни и шоу-бизнис, од pink champagne и лицето на Ренато Вињес, ох тоа лице на пелтечка фока, како портрет на Доријан Греј во последната фаза.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Мора да повторувам стихови или системот на барање зборови со а, потоа со а и е, со петте вокали, со четири.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)