Ме гледа, очите дупло ококорени...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Како да ја губев рамнотежата меѓу морето и копното, чувствував брза вртоглавица Многу години подоцна кога се распадна Југославија подморниците припаднаа на новата држава Црна Гора.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Така беше до пред некој месец, кога, качувајќи се по скалата (тоа беше само увертира за мојата точка на трапез со Ина и Светлана), забележав дека ја губам рамнотежата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Губам рамнотежа, се нафрлам и јас... Не можам веќе да се спречам...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Ја подигам тогаш главата... Го гледам лицето на мајка ми веднаш до моето...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Од толку опиеност и среќа, се губи рамнотежата, си дополнуваше Чанга при читањето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)