Не давајќи глас од себе, го извади самарот од зад лежиштето и појде со момчињата кон стајата.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Љ! Љ! ово слово је јазично и гушно, зашто стредево од јазиков го подигнуваме, а со гушава даваме глас пак го речуваме дебело. Вака знам. Ова го имам. Како се викам?
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)