даде (гл.) - и (сврз.)

По исклучок, со посебни прописи може да се предвиди дека на решението може да му се даде и друг назив.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Секое решение мора како такво да се означи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И уште додаде: Сакаат да им дадеш и, кога им даваш, ќе земат, но потоа ќе те замразат, зашто си им дал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Главно било, ти, преку власта, бидејќи се видело дека ти си во врска со власта, се видело и по тоа што ти дале пари за изградба на водоводот, а богами, велат, сигурно му дале и за бунарот, ти, значи, требало да ги натераш маказарчани, со власта заедно, да ја продадат земјата и куќите, а потоа, се знае - процент“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Најнакрај како залог го дадов и моливот што ми го подари тато, со натпис - Штедете во Стопанска банка - па и него го загубив.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Во џебовите ништо не ми остана!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Влегувајќи во секој нов круг бев убеден дека ќе стокмам повеќе од Љупчо, но или „горев“ или тој победуваше.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
— Краста, стрико, краста господ да ви даде и орлови нокти да се чешате и во гробот кај шо ќе легнете!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По овие зборови Веле го повиши гласот: - Сега сакам да знам дали е во мене грешката или во вас, старите мајстори, во вашиот табиет, да не сакате да дадете и на друг да се развива и да оди напред...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Е, да ни дадеш и по еден ширден, колку за мезе. - Да видам дали останало од ручек.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А тој ме викна вечерта во одајата на укорите, и почна да ме бие веднаш, без збор, без прашање; бараше да му ја откријам тајната ука на виѓавање на невидливото, оти сметаше дека тоа е ука што се учи, а јас ја кријам; и пак ме биеше, а јас му велев дека благодет е тоа, дарба божја што Бог на смерните им ја дава и на горделивите им ја одзема, дека дарбата не се учи како писмото и краснописанието што се учат, дека и сочинувањето сказанија не се учи и дека тоа или го имаш или го немаш, како што човек или се раѓа или не се раѓа, а никогаш не се случува да се роди половина: само со тело или само со душа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но борбата нерамна беше, и - како што бива - дадоа и тие жртви.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Тој женски ред-занаети со сновалка ѝ даде и тоа беше негов дар.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
66. Бератите за владици се дадоа и ние заслепените Македонци ѝ поверувавме на Бугарија оти таа со нејзината „самостојна“ политика ништо друго не прави, туку одржува политички победи и нѐ облагодетелствува нас Македонците. – Арно ни ги замачкаа очите. – Но не поминаа ни 5-6 години кога се отрезнаа Бугарите од своето занесување во „самостојната“ политика.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ми ја дадоа и така јас се запознав првпат со г.Станчев и со бугарските работи, особено со положбата и авторитетот на бугарскиот претставник во Петроград.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тој ви го подава фишекот и си молчи, барате да ви даде уште еден, тој ви го подава и вториот и повторно молчи, барате да ви даде и трет, тој ви го подава третиот и тогаш ја отвора устата и проговорува: „Немојте да одите на театар, претставата е катастрофа!“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Беше свесна и добро знаеше што сака, но и што може, колку да даде и до каде да оди.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Насити му се, скини го - убавината еднаш се дава и се зема.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во 10 000 предвидени проекти, дај и еден за кој нема потреба од буџет - само пепелници за по маси.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Лобуд-паша му го дал на Ѓурчина ќемерот од Алија со парите, коњот и јатаганот, и уште му го дал и откупот за главата на разбојникот што била уценета.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Андон, ќе ја земеше ќерка му за снаа, но тогаш тој ќе си го дадеше и коњот и ќе останеше сам со сонливото куче што ноќе се дави во кашлица.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Земи го Молитвеников што ти го дадов и читај ги молитвите со длабока верба, но имај на ум - Господ им помага на оние што сами ќе си помогнат.”
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Подруго е да ги стрижеа твоите овчји грижи - секому дај и пак тебе животта да ти е полна...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Митра ги исчести сповојничарките како и ,на нејзините сповојници, оти тие истите беа и сега; им тури подебел грав на внучиња и од сестра и Петкана, им даде и поголеми лажици и церемонијата се сврши.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сите ја сисаат, а таа и понатаму дава и раздава.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Од април до мај не врзуваш крај но празникот мора да остане нај на банката камата огромна дај и пак отпочеток рмбај и трај
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Таа е зависна и независна, се „објективизира“ во природата и општеството, по степените од дадените и допрва создаваните појави на природата и општеството, во нивните најразлични, најмногубројни и сѐ повеќе растежни страни и форми.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
При сѐ што нејќеле да ја даваат без Силјана, арно ама откај зетот не чекале и друго чаре не бидувало: или ќе им ја даделе или ќе ја оставеле; на зортот згора, за да не ѝ го расипат касметот, стрексале да им ја дадат и друго ништо.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Следниот ден пристигна пораката. Курирот ми ја даде и јас ја прочитав стоејќи на терасата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Таа би дала и фустанот да ѝ го извалкаат, и да ѝ го искинат, и косата да ѝ ја растурат и кондурите нека ѝ ги земат, само да може да се замени со малата кукла, што се сви сега во топлата прегратка на Маја.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Таа вечер ни дадоа и добра храна и нѐ пуштија порано да си легнеме. На полноќ аларм!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сите слегуваа долу, во Оровник.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Но, Господ ќе ни даде и повеќе од тоа што бараме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Можеби не направив сѐ што се очекуваше од мене, но за возврат добив сѐ што заслужив.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
- Секаде се еден до друг, од прво до четврто, па и во петто не се разделија... милата Јана, никогаш за ништо не го накодоши - како што знаат да кодошат девојчињата - секогаш сакаше да му даде и гумичка, и молив, и боички, и острилка, му даваше без да побара, не им требаа зборови - со поглед се разбираа...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Бабо Крстовице, остани ми со здравје... - Господ здравје и ум, синко, да ти дади и носи поклони дома на сите...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А јас, како да не, ќе мy ги дадам... задолжително ќе му ги дадам и голем поздрав ќе му носам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако дадеме некому нешто, сакаме да се пофалиме дека сме дале и сакаме да ни се изрази благодарност. Тоа е грдо.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Но, предлогот самиот го дадов и враќање немаше. Тие двајцата се облекоа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Готвачот им даде полни порции макарони. Им даде и репете.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Влегоа дома во готварницата, тетка Фора им рече: - Расобујте се, дечиња, фрлете ги настрана тие пусти чегалки што ви ги дале и седнете.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Пресели се кај мене, башка соба ќе ги дадам и седи до кога ќе седиш“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А стопанот, виде не виде, го прежали наивното кученце на кое сѐ му даде и се заколна дека повеќе нема да прибира скитачки кучиња.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ја дале и првата жртва. Ризо Трјаков, 35-годишен, од гевгелиските села, бил болен и не можел да го издржи напорното патување. Неговото тело било погребано в море.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тие без двоумење ја пролеаја крвта на други, ја пролеаја крвта без скрупули, но без колебање ја дадоа и својата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)