Тоа пред сѐ се однесува за неговиот доцен опус, Страшниот суд од Сикстинската капела (1541), Преобратувањето на св. Павле (1545) и Петар на крст (1550) во Капела Паолина, како и неговите последни цртежи на младата генерација делуваат онака како што во 20-иот век делуваат делата на Пикасо.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)