доаѓа (гл.) - некој (зам.)

Ненадејно, сред оваа тишина, сред оваа долга едноличност, ти доаѓа некој и наеднаш во твојот свет на тишина и осаменост, внесува свој свет, поинаков, необичен, непознат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Господи, како да ни доаѓа некоја повисока инстанца, така ми се причинува вашето приближување“, ми се обраќа понекогаш службеникот Вртанов откако непогрешно ќе го утврди степенот на мојата расположеност и спремност да го прифатам неговото интимничење.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Доаѓаа некои роднини, познати и непознати, пријатели или непријатели од секаде на минување и раскажуваа различни прикаски за нејзините тројца браќа.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Си мислиме да не доаѓа некој од сигурими. Навика.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ако доаѓа некој, се слуша уште од сто метри далечина.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
И доаѓа некој и го вади црвот. И боли, боли, како заб да ти вади.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)