Ако доаѓаат за да ме ругаат мене, вели, не ми треба. Сам си знам што направив.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Кондуктерот кој доаѓа за проверка на билетите, е удостоен со лежарно мавнување на раката.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Во доцните часови заѕвони телефонот. Изостреното претчувство ѝ кажуваше дека ваков абер толку доцна не доаѓа за арно.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Ако доаѓаат за Селиште, значи ќе чепкаат таму. Ќе биде интересно.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Се гледаше дека светлокосиот не доаѓа за прв пат во колибата.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кога ќе се изнапиеја луѓето, кога ќе се џамосаа и ќе ги изнаредеа сите молитви што во умот им доаѓаа за ајваните, ветеринарот Скрез ќе се размавташе со рацете удирајќи се в гради: „Жими сѐ најмило, жими бикот, до година ќе воведам два празника за ајваните...“ „Три да воведеш... Три...” му велеше Лоте.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ми рече: „Доаѓам за 20 минути. Излупи компири и испржи ги. Ако нема, оди купи. Ајде чао".
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Еднаш начу таков муабет во ходникот и толку се вознемири што беше безобразен со професорот по физика, свежо-оженетото прчле со голема брада, кое доаѓаше за време на одморот за да дискутираат за секции, задачи и часови, а патем и да си ги јадат заедно сендвичите со марула или туна.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Да не требаше да ги испржам? 40" Ми рече дека доаѓа за 20 минути.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
- Ние на факултет имаме историја на Англија.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)