доаѓа (гл.) - негде (прил.)

Лажго кој не е во состојба да ја прикрие дури ни својата лична отсутност туку глуми дека е овде.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таа претпоставка како да ми доаѓа негде однадвор, како да ја наслушнувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Некој глас отстрана ми ја шепоти а притоа овој шепот го следи нечие грлено смеење.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Мислев на мекушлавците а истовремено почувствував и останав многу изненаден дека токму сега се јавува и она чувство на измаменост од сопствената волја што грдо и неодговорно ми пристапува со оној писклив глас што доаѓа негде од далеку, а сепак од мојата внатрешнина: "Ти си лажго!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)