доаѓа (гл.) - оддалеку (прил.)

Шушлакот шуми по сувите лисја во шум на сеопфатна тишина што доаѓа оддалеку.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Музика што доаѓа оддалеку. Нечуена.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Гласот звучеше како да доаѓа оддалеку и како да треба да биде филтриран низ мрежа за да може да досегне до него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сега, меѓутоа, од пред десетина и повеќе години, ѕвонот на чакарки и клопотарци, веселите овчарски довикувања и свиралки и лавежот на кучињата сосема ги нема на овие питоми голини, па човек не може, кога ќе се загледа по нив, да не почувствува како го поплавува некоја тивка жал, што доаѓа оддалеку, оттогаш, од тие одамнешни и мили времиња, кога луѓето трпеа и живо се бунтуваа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ми се стори дека неговиот глас доаѓа оддалеку.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)