НАЈВИСОКАТА ЗГРАДА Е „НАША“ Меѓу градежниците на „Бетон“ од Скопје ВО ФРАНКФУРТ - градот на банките, на трговијата, родниот град на Гете, во градот каде што нашите фудбалери треба да добијат виза за Минхен, разбравме, дека по Минхен, овде работеле најмногу југословенски работници - околу педесетина илјади, а меѓу нив и неколку илјади од нашата Република.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Но, во Скопје нема Канадски конзулат, па се договоривме да се обидеме да добиеме визи во Сиетл.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Но, на крајот ги добивме визите.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Откако кон средината на февруари во Пловдив добил виза од Турскиот комесар, преку Одрин безбедно пристигнал во Солун.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Неизвесноста беше голема и тоа создаваше причина за напнатост дома, а најмногу кај него.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И за него беше договорено, ќе биде на гости кај едни пијатели на татко ми и, истовремено, цел месец во Лондон ќе оди во англиско летно училиште, но не беше сигурно дали ќе успее да добие виза.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Марта и Ана ни кажаа дека живеат во убава куќа во тивко лондонско предградие, и постојано нѐ уверуваа дека пријателите на Зигмунд прават сѐ ние сестрите да добиеме визи за излез од Австрија, па потоа ќе можеме да им се придружиме во куќата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
А ние четирите научивме да живееме со стравот; тоа не беше страв од смртта, туку од измачувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Мајка, во тие години, на возраста на која веќе можеше да добие виза за да патува во Албанија, дојде на брегот крај манастирот за да запали свеќа и да се подготви за враќањето.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)