Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Во овој период Марковски ја извршуваше дејноста – комерцијалист т.е. референт по набавки.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Друштвото доби свој нов газда- сопственик и, само осум месеци по трансформацијата на сопственоста, се јавуваат и првите проблеми при работата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Наредната година 1930, ја добија својата ќерка Невена, таа многу личеше на баба и Трајанка.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

И тука сме веќе кај ликовниот уметник Jean Tinguely како кај најзначајниот уметник на неоавангардистичката уметност, и кој во поново време го доби својот наследник во Jim Whiting (мислам на неговите објекти и инсталации на неприродни тела).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Но, во својата долга историја, градот го менувал името и се викал: Филипол, Флавија, Тримонциум, Метропол, Неокор и на крајот го добил своето денешно име - Пловдив.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Сакав сите тие приказни да ги облечам во некој облик, тие градови да почнат да постојат и да добијат своја форма.”. . .

„МАРГИНА бр. 35“ (1997)

Гронинг: Тој е верзија на Гручо Маркс.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Многу од карактерите во „Симпсонови” ги добија своите имиња по членовите од мојата фамилија, но тоа беше уште пред да планирам било каква телевизиска серија... ?

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

А ако некој и натаму продолжи со бунењето - веднаш да го добие својот дел: фик! - со сабјата и право на морските кучиња!

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Секако дека тоа не е сериозно прашање, зашто нè вознемирува откако нашите очи станале неверни, значи барем од предсократовците наваму, иако ја добива својата вистинска острина дури на почетокот на новиот век.

„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)

Ете и тоа чудо бидна. Скопската шмизла да добие свое обележје.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Во полутемнината предметите почнаа да добиваат свои облици, од хаосот пред нас се одделуваа искривени столбови, метли, скршени корнизи со испокинати и прашливи завеси, дупната куфери, испреврзани мукавени кутии, рѓосани огради од метални кревети.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Крекот го добил своето име од таму, што при пушење кристалите потпукнуваат.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Додека спиеше, тој беше како уловено животно кое се бори повторно да ја добие својата безбедност во своето животинско легло.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Милан ќе им донесе некој нов деликатес за да ја разбие монотонијата на кашата што ја јадеа и тогаш тие ќе скокаат, а тој ќе ги прекорува поради лакомоста и ќе се погрижи секое од нив да го добие својот дел од специјалното честење.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Покрај ова, неопходно е работничката класа да добие свој политички глас во институциите на системот, автентична работничка партија која ќе биде гласот на работничките интереси во рамки на сегашниот систем и која ќе работи на подигнување на класната свест, со барања и ставови во кои работниците ќе можат да се препознаат и да учествуваат во нивното формулирање.

„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)

Практичната слика на животот добива свој тон, своја боја, свои нијанси во детското разбирање.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Потоа гледавме во „Распетието“, во лицето на Исус на кое има само помирување со ужасот, во лицето на неговата мајка полно со ужасен очај.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Еве, ова го очекуваат луѓето од религијата – ваква родителска заштита,“ рече Зигмунд, покажувајќи кон сликата.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Оној нејзин поглед упатен кон хоризонтот надвор од сликата можеби е поглед во некоја друга реалност, таму каде што сѐ е сочувано, и каде што сѐ што било, сѐ што е и сѐ што ќе биде, ја добива својата вистинска смисла.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Оној нејзин поглед упатен кон хоризонтот надвор од сликата можеби е поглед во некоја друга реалност, таму каде што сѐ е сочувано, и каде што сѐ што било, сѐ што е и сѐ што ќе биде, ја добива својата вистинска смисла.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Но Македонците ги успокојуваа Бугарите: Чекајте вие, нека ни дадат нам автономија, па ќе видите оти по неколку години таа Македонија ќе биде бугарска, зашто повеќето од македонската интелигенција го доби своето образование во Бугарија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Едноставно, еднаш работите си доаѓаат на свое место, па станувањето наутро почнува да има смисла, утрото добива своја смисла, па дури и смислата има смисла.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Раководен од помислата дека како творба на духот, уметничките дела ја добиваат својата смисла и вредност само во односот со публиката, Кацаров е убеден дека вкусот е конститутивен елемент не само на естетското создавање, туку и на естетското доживување.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Оваа поента ја добива својата најголема важност кога ќе се дојде до тоа да се разлачи она што е едноставно од она што не е едноставно, и во природата и во животот, затоа што ја формира основата на непремостливиот јаз меѓу реалниот свет и нашите модели на тој свет.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Но, сепак, Рада конечно со градбата ја доби својата соба.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

„Сте го добиле своето, туку јас би му го одредил тука местото и на вашиот господар.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Тогаш во 1945-та и сонот го добил своето „научно“ толкување, го дал пак тој, чудакот Акиноски, Јован.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ете тогаш, кога Потковицата беше завојувана од Србите, кога од страна на Началството постоеше заповед никој да не се добира до војниците, да не им прави услуги и да не прима услуги од нив, кога отворено се зборуваше дека божемните сојузници се полоши и од Туците и дека се токмат тие да ги заменат нив ( во Потковицата сеедно и сеедно пристигаа гласови од сите краишта на Македонија дека новите завојувачи ги прогонуваат и ги убиваат нашите учители и свештеници,дека ги ограбуваат и ги палат нашите села и светилишта) кога се изјаловија нивните надежи дека Македонија, по победата на Сојузниците над Турците, ќе добие своја автономија и ќе стане држава каква што станаа тие, Србија, Бугарија и Грција, кога сите беа обземени од очај дека ќе останат без татковина, при крајот на Првното србско, во летото 1915-та, се случи една од чупите Јанчески, Благуна Василичина, да се измами по еден од војниците сместени во поранешното училиште.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Со тоа, се чинеше, наслебата поделена на два дела, на христијански, што го чинеа потковичаните и Акиноските, и на турски, што го чинеа чифлизите, дефинитивно го доби својот ропски изглед и дефинитивно го заживеа својот мирен ропски живот, на кој никој, ниту поробените ниту, пак, поробувачите не можеа да му го предвидат крајот, па, упатени едни на други, заеднички го изградуваа.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Беше тоа наредникот Десимир Пенезиќ, наочит и единствен тој од сите други војници неупреклив со жителите на Потковицата.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

На ова градскиот татко збеснал и отворено му кажал на претседателот на клубот дека додека тој е главен фактор во градското собрание, тенискиот клуб нема никаква шанса да добие свои простории.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Кога го виде кроткиот изглед на Акакиј Акакиевич во неговото старо виц-мундирче, тој наеднаш се сврте накај него и му рече: „Што сакате? “ – со отсечен и цврст глас, за којшто имаше вежбано намерно во својата соба, сам и пред огледало, една недела пред да го добие своето сегашно место и генералскиот чин.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

На генералот, којзнае зошто, ваквото обраќање му се сторило фамилијарно. - Па што ви е, милостив господине, и натаму зборуваше отсечно, зар не го знаете редот? каде сте влегле? не знаете како се одвиваат работите?

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Работите префинето си добиваат своја рамнотежа.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Кон крајот на 80-тите, луѓето кои негативно беа настроени од почетокот ја најавуваа со видно олеснување смртта на киберпанкот: тој ги доби своите канонски 15 минути и време е да се тргне од сцената и да го ослободи просторот за нешто друго.

„МАРГИНА бр. 3“ (1994)

Како што Климент Камилски не можеше да има среќна иднина во тогашната југословенска Македонија, да го добие своето високо место во хиерархијата на повоената власт во Народна Република Македонија, со оглед на својот деклариран просоветизам, тој дури и невин одлежа строг затвор, така и Татко со својата османскотурска диплома по правни науки и албанското емигрантско минато, кој можеше да смета на висока позиција во хиерархијата на власта на нова Турција, не можеше да смета на позиција во новото југословенско комунистичко општество.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Сега оваа куќа во очите на Климент Камилски стануваше историска зашто во неа требаше да се водат големи битки за спасување на балканските јазици од задржаните османизми кои можеа според неговото убедување да им наштетат на балканските народи, кои најпосле добија свои држави.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Конечно ја добив својата поленска инјекција. Просторот се распадна.

„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)

Редицата се движеше полека напред, сѐ додека Винстон не стигна речиси до самиот пулт, а тогаш запре две минути затоа што некој напред се жалеше дека не ги добил своите таблетки сахарин.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Последното што го најдов испишано од некоја книга, како потсетник за нешто, не сум знаела за што во тој тогашен момент, беше: “... недостигот на лична смисла и суштина го добива својот најсилен израз во едно судбоносно осакатување на животното чувство, на едноставниот секојдневен живот во неговата повеќеслојна и раскошна целина“.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Една година подоцна, со четвртата измена на ЗРО (2005), онаа од октомври 2009, овој став конечно ја доби својата финална верзија, којашто пропишува дека работодавачот е должен да поднесе пријава/одјава (образец М1/М2) за работникот во задолжителното социјално осигурување, во согласност со посебните прописи – во АВРМ, пред работникот да стапи на работа.

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Сите предмети што ги распозна пред тоа, го добија својот вистински облик со нужна смисла.

„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)

Новите гробишта, поттурнати вака подалеку од градската врева, пак не го добија својот мир.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Наскоро полжавчето доби своја нова куќичка.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

„Пловидба кон Југ“ (куса проза, 1986); „Слово за Змијата“ (раскази, 1992); „Дали Калимах беше постмодернист?“ (есеи, 1994);