Животот на У по породувањето доби сосема обичен, но во некои нешта и необичен тек.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
После седумдесеттина години од историјата на филмот, колку што ја делат Ворхоловата работа од овие пионерски обиди, неговите филмови, дури и со идентична содржина, добиваат сосема поинакви конотации, како кај Кле, кој откривајќи го детскиот цртеж, подигна еден вид симболизам на ново ниво.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Од мигот кога го земаа бебето животот на овие луѓе доби сосема друг тек.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Некој ти зборува а ти не смееш да си дозволиш да го слушаш, мораш будно да следиш што се случува, затоа што секоја секунда е потенцијално опасна, затоа што животот и смртта добиваат сосема други димензии кога си вака безусловно врзан за друго човечко суштество, затоа што нема назад откако тоа еднаш ќе го почувствуваш.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Смислата на нивното битисување доби сосема нова цел, заради која требаше да се живее. ***
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Токму на Лимиеровата линија се филмовите на Енди Ворхол, чиј концептуализам е сличен - насловите на овие дела ја чинат неговата очекувана содржина; Eat, на пр., 45-минутна снимка на човек кој јаде печурки (човекот е Роберт Индиана, њујоршки поп-артист) може да го споредиме со Лимиеровиот 94 Margina #15-16 [1995] | okno.mk Појадокот на бебето (1895), или, уште подобро, Kiss, 50-минутна серија со автентични бакнежи од различни парови, со Бакнежот на Меј Ирвин и Џон Рајс (1896) на Едмонд Кун, чиј продуцент бил Едисон, првиот филм кој отворено прикажува еден вид на сексуал ност, и играјќи на сензација, веројатно и првиот концептуален филм воопшто (овде актерите кои го изведуваат бакнежот се професионални актери).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Минутата добива сосема поинакво значење кога чекаш, особено кога она што го чекаш е баш таа, едната да помине.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Благодарејќи на тие негови тези, Пазолиниевиот филм „Сало“ доби сосема оригинална интерпретација: „Кога Пазолони во еден филм им даде на актерите да јадат гомна, тоа беше симболично затворање на кругот“.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)