допре (гл.) - квака (имн.)

АТМОСФЕРА и тато те сака, на Ацета му пријде треснага по њушку Седиме на маса, поминуваш низ врати све за едну смрдлу што више нејќе да ми кафето пред нас, без да допреш квака, дава. од гравот што го јадевме со здравјето си добар, Силно га поткачи, скрши си га руку испуштаме гас. немаш никаква мака, успеја само лице да му испрскам с’с вотку од зараза се плашиш, пун кафиќ људи испразни се за час Седиме и молчиме, не подаваш рака, к’да Аце одеденпут извлече мотку. јас цигара пушам, и добро си дете, ко скот ме гледаат, секој те цени, Аце, Аце, ти господ, ти цар исправено одиш, со чадот ги гушам.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но, само што ја допре кваката од влезната врата, таа се претвори во злато.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)