СПИРО: (Се фаќа на крајот.) Ајде, брат, Арсооо!
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
(Пак се засмејува, но сега пе потсмешливо и зајадливо, туку чисто и радосно: го привлекува веселбата во соседното лозје, која достигнува врв и орото, кое се враќа, водено од Арсо.)
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)