И така, во сончевите, доцни септемвриски претпладниња, писателот се шеташе, во куси пантолони и еспадрили, по својата улица „Алжирската“ и им отпоздравуваше на комшиите со едно ретко убаво чувство на блиска слава.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Во рок од десетина минути, колку што трае возењето, Хорацио пред секој таксист го обликуваше својот, секогаш различен, портрет, во зависност од genius loci од каде што (божем) потекнува.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)