дојде (гл.) - јас (зам.)

Белким ова старо познанство и пријателство ќе донесе некоја корист во селото" — А бре Калешко, Шише, Главче, Мисирли, Лесна, коџобаши, абре, не дошол јас овде да печалам пари како Масарбег, Вртановци, Крепчевци, бре!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На, жими вера, затоа дојдов јас.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Во почетокот беше небо и земја. Па дојдоа тие. Па дојдов јас. Каде тие, таму ние.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
- Та затоа сум дојден јас, стрико Крстине.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Ако не дојдеш ти, а како што гледам нема наскоро да дојдеш, ќе дојдам јас да те посетам.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кој сака нека дојде јас одовде не мрднувам.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
„Оди ти”, рече, „ќе дојдам јас”. Се затвори внатре три дена.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Кога дојде јас право чорапите ѝ ги покажав, а таа се изненади и ми рече: Па, ти си уште малечка, како си можела да ги сплетеш?
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)