Пере дури и првиот петрафил му го купи на поп Петка кога си дојде нов поп од Битола и му даде цела лира пари да се позакрпи — за нов поп.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Затоа, според Татко кој му се доверуваше на Сокол Мечевски, ако историјата вистински се урамнотежеше од сиџилските кажувања, во душите на Балканците, сигурно ќе дојдеа нови понадежни времиња.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Паднаа ѕидови, паднаа и влади паднаа кралеви заминаа в гроб отидоа едни, но дојдоа нови а човекот сѐ уште остана роб
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
Во почетокот на летното полугодие ни дојде нова наставничка по немски јазик, млада, тукушто завршила.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Даскалот ќе го тргнат. Утре ќе дојди нов. Рекоа дека е многу добар.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Во јануари 67. Девојките од челзи сѐ уште се прикажуваше, но не во Cinema Rendezvous на Западната 57, туку отиде уште подалеку - во Regency на Бродвеј!
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Таму, по месец дена, дојде новиот Вадимов филм The game is over, со Џејн Фонда во главна улога, па Девојките од челзи го префрлија во York киното на Источната страна.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Потоа дојде нова војна - војната во СФРЈ, А Лабрис упорно се размножуваше за конечно да се претвори во комплексен визуелно-литерарен постмодернистички лавиринт без крај.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Дрвјата се изнакитија со пердуви како снег да паднал. По неколку дена дојдоа нови птици.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
За шест минути ќе настапи полноќ. ќе дојде нова бројна вредност на листата освоени години, па векови, па милениуми.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Тито ги батали задругите, почна да се зборува за економски реформи, за слободен пазар, се пушти приватниот сектор да подприкрене глава, дојдоа нови луѓе, помлади, кои беа исто толку ако не и полоши комунисти, ама беа донесени на власт да не можат некако тие да го прочистат заднатиот социјалистичкиот оџак за подобро да трга.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Имателите на туѓите станови молчеа како сомови под стреи и чекаа да дојде новото време, да дојде новата власт. И дојде.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Така, патем, едни гореле, други бегале, трети умирале или гниеле. оставиле пород, породот се мешал меѓу себем да дојдат нови луѓе, и да дојде тој Богдан Јанков со крв во жилите и на килавиот живописец Јаков и на подвижниот факел во планинската ноќ Круме Арсов.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
- Кога ќе бидете стари?
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Место нив ќе дојде нова смена, во рудников момчаци ќе венат.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Никаков знак дека дошол нов човек во куќата.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Оној февруарски ден 1933 година Зигмунд навистина веруваше во тоа, но веќе беше започната една поинаква низа на настани – дојде нов владетел на Германија и нашите сестри се вратија во Виена; кога новиот германски владетел ја освои и Австрија, брат ми со оние чии животи одлучи да ги спаси замина за Лондон; ние, неговите сестри, бевме депортирани во еден, па во друг логор.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
А неговите зборови дека секој човек треба да се труди да има што помалку тегобност на овој свет, во миговите на тегобност кои ги преживувавме моите сестри и јас, ми звучеа како потсмев.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тогаш дојде новата ера на падот на империите, сосе империите и на падот на илузиите, во општото паѓање тогаш настрада и СФРЈ, братска заедница на рамноправни народи и народности, така и било пишано, и нам така ни било пишано - да ни се смалува татковината а странството да ни биде ем големо ем далечно, оти со пасоши без визи сегде е многу далеку.
„Ситночекорка“
од Ристо Лазаров
(2012)
IX Тукушто брезничани се понадеваа дека ќе поживеат спокојно, им дојдоа нови, уште понеспокојни ноќи и денови.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Да те однесиме во Битола, велам, дошле нови еќими. Од Русија пребегани, му велам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)