„Како така“, загрмеа протестни гласови, „сите видовме дека таа дојде последна!?“
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Па сепак, кога дојде последниот ден, не можеше да изджи, а да не се искапе на проштавање среде ноќ, под месечина, како вампир.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Не беа изминале уште петнаесет дена откако беше дојден последниот пат во затворот.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Ќе дојде последниот ден, нѐ прави бели во очите.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)