Сега сите добро насетуваат што им зборува Максима Акиноски: и ако отиде некој в сабота в град за да купува, или ако отиде по некоја друга работа во некое друго место надвор од Потковицата, да не шлапа таму што годе туку да си го држи јазикот стиснат за заби.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Затоа, за наук, го држеше јазикот за заби; па и сега рече само: - Сега сум студент на применета уметност.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)