држи (гл.) - в (предл.)

Мурад на некого од високодостојниците му мавна со рака, овој пристапи кон него држејќи в раце перниче на кое имаше положено одликување прикрепено за синџирче.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но затоа тие беа повеќе товарени на грбовите, а плус Ѓузеповиот товар, секој од нив држеше в раце по еден балон од десетина литри.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А тоа ќе рече дека пушката - сега веќе тој зборува погласно, подвлекувајќи го секој изречен збор _ значи пушката е рачно огнено оружје за уништување одделни живи цели, ова добро да го запамтите, за уништување живи цели, што ќе рече сѐ што ќе се појави пред ова што сега го држам в раце е цел, велам цел, којa ти, ти и ти и сите вие треба таа цел да ја ... да ја уништите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Само еднаш во целиот свој живот Винстон држеше в раце непогрешлив, документарен доказ за фалсификувањето на историските факти. И во таа прилика...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Во аголот формиран од испакнатата фасада на една куќа, тројца мажи стоеја збиени еден до друг, додека средниот од нив држеше в рака превиткан весник што другите двајца го проучуваа преку неговите раменици.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тој ѝ ја раскажа историјата за Џонс, Аронсон и Радерфорд и за значајното парче хартија што еднаш го држеше в раце.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја држеше в прегратки посигурно и поврело од Ивана.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се нишаа полковниците по тактот на песната, се нишаа чашите што ги држеа в рака.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
II Училишната канцеларија бргу се исполни со чад од лулата на Англичанецот кој постојано ја држеше в уста и испуфнуваше полека, рамномерно, како да врви мало, минијатурно вовче или како да се поткрева капаче на малечко тенџерче ифрлувајќи пареа и издишувајќи; префрлувајќи ја лулата од едната на другата страна на устата, полковникот Стивенс испуфнуваше само со крајчињата на устата; чадот имаше пријатна миризба како на тукушто покосено сено и стркнато со роса.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но штом дотрча поблиску, одеднаш, со гламњата што ја држеше в рака, почна да ги растерува кучињата. - Чибу! Чибу! Караман, Стрела, уаа!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Го држам в раце, а како ништо да не држам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Свири, ѝ вели на жената, оти бомба држам в раце... Рачна граната, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Една цигара држам в раце, а друга барам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А и крпата не се држи в раце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Снегот го држеше в долж по целата долина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А неколкумина од луѓето што работеа во дуќаните во гратчето дури и пораснат ме прашуваа дали знам што се случило со големиот бел коњ на кој мажот на мајка ми избегал од војната?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Беа речиси нови и ги имам држано в раце.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас би го однесол писмово кај Иванов, тој би ме помолил да почекам одговор, таму би ме ликвидирале и ти би останал сосем настрана од сево ова и онаа работа со која јас те држам в раце не би имала такво дејство, како кога би загинал од твоја рака?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Револверот што го држиш в раце е мој - и, за жал, празен. Го испразнија тие - само за да го попречат ова.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Пат, а пак те делам, те двојам, те цепкам кратам, сечам, шкопам, кастрам се подлажувам – те држам в раце! те сместувам во книги те памтам, памтењето го предавам од едни на други поправки правам, предавство знаци, севозможни форми за да ми кажеш по нешто, па сепак те немам!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Бартон седеше и долго ја држеше в рака слушалката. Срцето неизмерно го болеше. Каква лудост беше тоа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
баму ја, седиме така во темницата и се плачеме, сакаме да го подзапреме времето, да се оддалечиме од смртта што нѐ чека, јас веќе си ја гледам мршата како ја раскопуваат дождови, како скапувам и се смалувам, се гледам пред себе си, така, како своја слика да држам в раце, само Силе Плевнеш грчи во ќошот, бичи некои глуждови трупци, ама времето кој го запрел досега, го запирале царови, кралови, тепачи, арамии, врачари и јаки луѓе и никој не останал со него и како што седам така, оп - се обзорува, некоја бесшумна светлинка ни влегува на прсти во собата и со светлината влегуваат и војници, оф мори мајко, ајде вика старшијата, Силе Плевнеш уште грчи и старшијата го клоцнува в слабина и овој рипнува, си ги брише слинките околу устата, сакате поп да ве исповеда, јас не сакам, вели Силе Плевнеш, и без поп господ ќе дознае за нас, знае тој дека на правина нѐ земате на душа и после нѐ поредуваат во дворот пред затворот, а Стеван Докуз пак приплакува, ги покрива очите, што ќе му правиш: тој ти е другар во несреќата, „пријателот ти е роднина кого самиот си го одбираш“ велеше Лазор Ночески, а војниците чекаат со пушки пред нас и ете го дојде тој, офицерот, се тетерави 121
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си беше еден човек и си садеше грав, пиперки и босилек, сееше ’рж и јачмен, ораше, влачеше, едниот вол му бегаше од браздата, и волот го тепаше по муцка, му пушташе крв од муцката на волот, и после муцката му ја држеше в раце и го милуваше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знаеш како шета, вели, и не знаеш што држи в раце: дали секира, дали срп, дали коса, дали тесла.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не е можно тоа... - му се затресе целата снага, го фрли торбичето што го држеше в рака и стрчна по скалите, влезе во лабораторијата, виде дека го нема, растрча по сите простории, избара, и кога виде дека го нема, праша: - Кај е појден тате?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)