А ибн Бајко се расприкажа, зашто и знаеше многу да каже, дури и за себе се расприкажа не само за овој или за оној, кажа за Јосиф и папучите на Гази-баба, кажа, како многу упатен, и за турбето за кое Гази-баба толку долго си бараше место за најпосле и да го изгради, и дека како вљубеник во Скопје сакаше турбе баш како на Хинду-баба кој ги држел пред него најпознатите проповеди во градот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
Мислам и на оној неуспешен говор што го држев пред иселениците во Њукастел.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Рацете, завиткани во преврски, ги држеше пред себе.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Но само јас долго ја држев пред очи. ***
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Слабите ноџиња ѝ се склопчија како ноџенца на мало пајаче, а рацете ги држеше пред лицето, обидувајќи се да си го покрие.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)