дупи (гл.) - во (предл.)

— Издржи уште малку, велат, и дупат во ногата, ми ја гребат коската.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И со вастагарчето не се сити, а после со таа пуста боцка ќе ме дупи во газо; само ќе си дупи, ќе си дупи, доколку да бодињам многу, тој само ќе ме дупи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
По неколку дена Илко не можеше веќе да ја издржи пустината, почна да го онерасположува пустинското сивило, едноличното и здодевно шуштење на тркалата по песокта, блесокот на сонцето што му дупеше во главата, и почна да го фаќа паника и страв од огромното пространство, од безизлезноста.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)