е (гл.) - оваа (зам.)

И кога влезе во земникот, дамла ќе го удреше: која ли е оваа самовила од гора зелена?! Гледа Илко и на очите не им верува.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Моја е оваа работа, вели Лазор, јас ја заматив, јас ќе ја избистрам.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
12. Мртвата песна лежи врз мртвото лисје од лани ранетата нејзина земја и мртвиот аргатин сами Најблиски еден до друг Сал таа немо ја слуша немата исповед на немирната негова душа Лежат неподвижни и неми Молчат и тој и таа во прегратка гушнати вечна под ѕвездите што чмаат Црна е оваа ноќ и црн е веќе светот што ги сврза во едно паѓањето и летот Во корењето истечува земни надојдената негова песна поетот дури се дели од крвта своја пресна Самотнику ноќва е твоја и земјата е најмногу твоја и муграта што огрева веќе од несоницата своја
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Голема е оваа книга што ја листа тој несвесно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но не е оваа ноќ како првата што ја помина со Спасија и за која му е сега дури срамотно да мисли.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се разбира оти во една мала книга, како што е оваа мојава, не може подробно да се разгледаат сите засегнати прашања.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Каква пак сега Америка? - се прашуваше, која е оваа што му стана жена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Саво! Ајде сега да те видам! Вклучи ја својата војничка меморија и погоди која е оваа дама.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Неопислива е оваа леснина што ја чуствувам. Се чуствувам така што...
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И тмурна е оваа вечер во тишината на заливот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тодора длабоко зеде воздух: „Може ќе си речеш, оче, каква ли е оваа жена.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Фрчат пари од сите страни Се прашувам можно ли е оваа држава да е толку поштена? Дури и наивна.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
„Ви се молам, браќа мои, кажете ми каква е оваа работа што ми знаете сѐ што имам дома?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Каква ли е оваа лукавост на жената со која започна нов живот?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Вангел Русјаков е сосема до неа, тие безмилосно навлегуваат во неговите очи, ете, да не е оваа шамата што ја накрена жена му, ако ја пружи раката ќе стигне до разделот, ама од пусти срам, а и поради тоа што таму од кај другиот ѕид ги должеа вратовите машките на Коста Ципата, се заврте на кај Милка, се сви околу неа како колак и чиниш веднаш продолжи да спие.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Од кое дело ти е оваа реплика? - Не суфлирам, кажувам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Никој не знаеше каде отиде пријателството, погледите, човечката убавина, добрината, Големата вода, сонот, желбите. Сентерлевиот рид, птиците, сонцето, какво е ова време без ветар, без дожд, што не зашумат светлите води на пролетта, какво е ова суво, јалово време, овој голем снег што ни ги затвори патиштата, оваа темница низ која миневме како сенки, непознати, оваа отровна прав во очите, каде отиде таа златна светлост од окото на Кејтеновиот син, каква е оваа лага што нѐ покорува, што нѐ разделува?
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
„Доста со тоа!“ „И повеќе од доволно! Овде во оваа чемерна пустелија не можам да кажам ни која година е оваа!“ „Деветстотата година по Христа.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)