Бојата на мојот сон е црвена, страсти што мојава душа ја претвараат во оган.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Сино е небото а на него напишано моето и твоето име, сини се твоите очи, сјајни и топли, скриени зад завесата на очајот, сини се твоите погледи, вљубени во очите на љубовта, сина е бојата на мојот сон.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Црвено е виното на дното од чашата, црвена е бојата на розите во нашиот дом, црвени се бакнежите на вљубените.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Едно нешто видов, подобро е така да се каже и да се сочини слово едниствено; едно нешто видов: светлина, боја и музика, оти светлината е боја и музика едновремено, како што бојата е светлина и музика и како што музиката е светлина и боја.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Бели се облаците кои го следат патот на мојата судбина, бели се копнежите, бела е бојата на невиноста, бела е бојата на мојот сон.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Лежи онака, а оплакната му е бојата од лицето, ја нема.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)