Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Татко ми долго време размислуваше, што е вистина, особено кога замина Чанга – зошто ги убиваат козите.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Не е важно колку е ова вистина зашто нема ништо што е вистина или невистина.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Ме чуја никаквеците, го чуја мојот хуманитарен глас во прилог на слободата на изразувањето, но се правеа дека не ме чуја, дека јас наводно својот глас сум го кренал откако тие си ги навлекоа црните надгробни плочи. Тоа не е вистина.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Тие се сега една мала толпа која, како секоја толпа, си има свои правила на однесување и не се обѕира на она што е вистина, или што не е вистина.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Се изразувам фигуративно, но тоа е вистината за моето чувство и за мојата потреба.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Неговото долго траење зборуваше дека изгорела или колибата или плевната на дедо Иван? Што е вистина, ќе дознае ли?

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

- Вистина? - се исправи Елена. - Ако не е вистина, не би ти рекол.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Оттаму произлегува дека откривањето на тоа што е вистина а што не е, не е животна задача. okno.mk | Margina #8-9 [1994] 99

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Оваа тенденција дава интересна можност за разгледување на зелената боја која боја на состојба „пред светлоста“, на невиноста (младоста): спореди лат. virgo „девица“ со viridis „зелено“. И накрај: во виното (можеби) е вистината Можеби е чудна игра на случајот, што токму виното како мошне стар ритуален и оргијастички напиток ја има поделбата на: црвено, бело и црно вино - иако самата таа поделба е во извесна мера условна, таа сепак останува интересна како факт или како случајно совпаѓање. 108 Margina #8-9 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Зракот и вечер ќе дојде. - Можеби е вистина.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Тогаш, Паца го наведнала погледот зачистувајќи си ја футата и истргнувајќи си го фустанот преку колената рекла, повеќе како за себе, ама добро да чуе Спиро: „Ете, како да е вистина тоа што се вели дека златен свети Наум е чудотворец!“

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

„Тоа не е вистина!“ вресна Луција. „Опишете го настанот!“, рече Фисот.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но, кулминацијата (кај мене) настана кога ме прашаа дали е вистина дека сум сквернавел една стара народна песна, и дека кај еден пријател дома, сум пеел цела ноќ: „Учи ме мајко, карај ме, како да земам Луција, Луција курва убава“. Реков дека сум пеел.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Не ќе згрешам ако помислам дека за многумина од нив бевме дури и обични натрапници.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А зар не е вистина тоа, јас и мајка ми за луѓето од градот зарем не бевме туѓинци?

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Сашо: Ама тоа не е вистина. Јас божем ќе те изедам, а ти пак ќе си бидеш жив и здрав.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Ова не е вистинито само во постколонијалните држави, туку беше вистина и во нацистичка Германија и е вистина и денес во една централно- европска земја како Романија. 10 Margina #4-5 [1994] | okno.mk

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Тие раководци ги прават сите усилби да ги покажат мотивите и самото движење како што им се сака ним; ама работата е оти не само ние, ами и другите имаат разум и очи да видат и да разберат како е вистината.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Не е важно за дипломатите каде е вистината.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Но на тие иронии еве со што јас ќе одговорам: Не е вистина кажувањето дека не ќе излезе ништо од усилбите на Русија и Австро-Унгарија да се уредат работите во Македонија.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

За него е прашање – каде е вистината, зашто сите имаат свои аргументи.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Најнапред треба да се рече дека не е вистина тоа што го велат оти сега не му било времето да се подига прашањето за народноста на Македонците.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Куќата му ја запалил некој што се исплашил дека вдовецот со две деца ќе ја земе како втора жена Фиданка Кукникова и ќе ги остави селските мажи без можност да се надеваат на своја среќа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

„Тогаш не е вистина дека си ти.“ „Што дека сум јас?“ „Ти не си оној што го уби Осиповото воле. И не му го грабна залакот на старецот Неделко Шијак.“

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Се сетив за светецот што боде со три запци чудовиште.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

И отец Панделиј; кревајќи прст како да покажува на невидлив сведок, рекол дека само тоа е вистината.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ЛУКОВ: Сето напишано е вистина.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

АНТИЦА: Не е вистина. Јас ги прочитав само првите зборови и се збркав...

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Остана сама да се брани од нападите, успевајќи само да изусти. - Не, тоа не е вистина.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Значи сум сонувал дека не гледам, вели, и излегува дека она што го сонувам е јаве, вели, а ова што е вистина е сон.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И да е вистина голема лага, велеше Лазор Ночески.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ги гледав поздравувањата на Елса Пијаџо меѓу еден Шопен и друг Шопен, сирота, а од мојата ложа отворено се излегуваше на плоштадот, со почетокот на мостот меѓу огромните столбови.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Колку е тажно што застанав, знаејќи дека сум на плоштад (но, ова веќе не е вистина, само си го мислам, а тоа е помалку од ништо).

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

И што е вистина: она што се гледа од врвот или она што се случува на улиците на Bronx?

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Тоа е вистината, соколи, толку убаво сега сте навлегле во содржината, во идејата, - заклучуваше победоносно, гордо.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Беше неможно да се утврди колку оваа легенда е вистината, а колку измислена.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

О'Брајан продолжи како да одговара на гласно изговорен приговор: „ Во извесни случаи, се разбира, тоа не е вистина.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Застрашувачкото, помисли тој по десетилјадити пат додека болно ги извиваше рамениците назад ( со рацете на колковите тие сега правеа кружни движења со телата од половината нагоре, вежба што божем требаше да биде корисна за мускулите на грбот ) - застрашувачко е што сето тоа можеби е вистина.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Можеби е вистина дека просечниот човек сега живее подобро отколку пред Револуцијата.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Можеме само да читаме за нив во книгите, а тоа што пишува во книгите можеби не е вистина.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Дубровчанецот ги собираше рамењата: „Појди. Но колку да видиш дека е вистина ова што ти го велам.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Во моментот кога го дочита писмото, не беше сигурна дали е вистина или, заради болеста, халуцинира.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

МЕШАЕВ ВТОРИ: Не е вистина.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

- Не е вистина, - викна давеникот. - Па нели нашите патриотари ја пеат онаа, како е, чекај „На пат за да ја земеме Москва, ќе останеме на починка во Софија за да се напиеме по едно кафенце“, така некако, нели?

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Ме повикаа в полиција и ме обвинија дека сум се поврзал со комунистичката партија. Реков дека не е вистина.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Се боревме за нивната големина, за нивните големи зборови. И тоа е вистина.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Одвреме навреме, гласните повеќејазични разговори околу мене ги надгласуваше уште погласните бебиња (помислувам дека ги има најмалку пет, иако успевам да видам само едно, со раздвижена уста, испентрено на рамото на мајка си).

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

Но кога на титлата, богот на подземјето се појави како Хејдис, ќерка ми Лара реагираше: Тоа не е вистина! Каков Хејдис? Тој се вика Ад.

„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)

А Царјанка продолжуваше: „Ако не е така, ако ова не е вистина, нека каже мајка ми”.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

„Фотографиите не се докази...“ „А што е доказ...?“ „Доказ е вистината”.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Вистина ли е тоа или е само злоба од Царјанка? Ако е вистина, тогаш како тој дошол овде и од кај дошол?

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Но, не смееме да оставиме празнина во времето кое безгрижно го трошевме на стигматизирани невистини и небитни луѓе, настани, моменти.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Го оживувам сеќавањето на секоја приказна од мојот живот без вина и каење, зошто нема за што да се жали, на крајот ќе ни биде мило што излегло како што е, тоа е вистината вредна за раскажување, јас сум единствен сведок на мојот живот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Застрашувачка е вистината дека еден ден сите ќе заминеме во заборав.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Вие сте во право кога велите дека и јас ги наследив татковите илузии, неговите гени, не определувајќи се ниту за Запад, ниту за Исток, како да останав со сето семејство да го исполнувам мајкиниот завет. Којзнае каде е вистината.

„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)

БОЖО: Тоа не е вистина. ЈАКОВ: Но не е неверојатно. БОЖО: Ти си луд.

„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)

Некои велат дека таму во Њујорк, каде што се берат големците, донеле некое решение да ги иселат Македонците од нивните места. Дали тоа е вистина?

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Не е вистина! - извикуваше тој. - Дедо ти, да му кажеш, се вика Ставрос.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

- Па како да ти кажам, Ѓорѓевице... Не знам колку е вистина, ама се слушна и тоа стигна до народната власт, дека Васил ваш, дезертирал, значи избегал и...

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Џебов ми е ужас. жениве ќе ти се смеат зад грб.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Заборавањето не е лажење. Ќе речам дека не лажев. Заборавив, и тоа е вистината.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ги прислушкуваат сите разговори и потоа ти се смеат зад грб. Епа, нека се ебат.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Зошто се смешка оваа? што е толку смешно?

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

- Но, она со мочкањето крв по неколку дена во месецот, тоа е страшно - ако е вистина. Нели не е?

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Семсекакви работи се имаме наслушано, ама без да знаеме што е вистина а што е прикаска.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

„Сепак“, вели авторот, „ме интересира како може нешто ем да е лага ем да е вистина?“

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

— Дали е вистина, вели, дека кај вас кога јадат плачат?