е (гл.) - девојка (имн.)

Тој предложи да се сокриеме некаде и да ги следиме (сега разбирам дека и тој беше погоден колку и јас и дека сакаше уште таа вечер да расчисти со Луција: колку смешно – што да расчисти, кога ниту јас ниту тој немавме ништо со неа?); така ќе сме виделе која е девојката со Фискултурецот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
АРСО: Ама чиста е девојката. Виде сам.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Загледан од блиску, се покажа дека е девојка.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
АРСО: Е, чорбаџи Теодосе, ако те викаат џимрија, има зошто: и на сонцето сенка ќе му најдеш.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Кон Теодос.) Не е утро, туку зора! Не е девојка, туку китка цвеќе пролетно!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сакаше да се пресоблекува во женски фустани, се лакомеше со жаби.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Можеби е девојката, или некој сепак го следел до тука.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А види колку е чиста: трипати ја исплакна стомната.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)