е (гл.) - мајка (имн.)

Немаше ден да нема некој в затвор.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Каде се моите? Каде е Кукуш? Каде е мајка Македонија?“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Остави го, болна е мајка му, - рече Коле.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тука е мајка му. Таа или стои до шпоретот и готви ручек, или пак седи до прозорецот и му ги крпи чорапите.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- А од каде знаеш која му е мајка, - праша Малинка.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Дури очекував таа да настојува Ели да ја заблудува дека ѝ е мајка, а не таа таму некаде закопаната, зашто Ели одвај можеше да се сеќава на мама.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
„Ова е моето семејство. Ова е мајка ми, ова е татко ми, ова е мојот сопруг, а ова се нашите деца,“ велеше, одвојувајќи ги гранченцата едно од друго. „Ние сме среќно семејство.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Оди си сам!“ му се врекна таа и додека тој зјапаше во неа, збунет, потивко му прос’ска: „Оди си сам кај тоа курвиштето што ти е мајка“, и со трчање избега од него за да не види дека очите ѝ се полни со солзи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Бол, повторена возможност на заборавениот Лозан Перуника кога ни го викнале да чекори со оние што ја пребарувале густината на леските ни му покажале стражарско место да го демне призрачето на гаќи од кои се мавта учкур како памучна сабја на смешен, потсмешлив или исмеан делија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но таа споулавеност со искубана брада еднаш веќе го предупредила со оган неголемото село на каменоделците - ноќта е мајка на неутешените и маштеа е на непретпазливите, мислел или се сеќавал на нечии зборови најмладиот од дружината и не знаел дали да ѝ се придружи на исто така заборавената старост, да седне до склопчениот Симон Наконтик и без здив, со невидливо црвенило на лицето во мракот, да му раскаже за глувата и нема Ганка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Гревота е, вели Велика, мајка си е мајка и оти да боледува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со оглед на фактот дека во претходната тродимензионална ера владеело светото тројство во кое спаѓаат отецот, синот и светиот дух, сега се додава четвртиот елемент, а тоа е мајката.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Таа, божем ми е мајка. А татко? Кој ми е татко? Која сум јас? Чија сум јас?” викаше Азра сѐ погласно.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
— Жената си е мајка на чупето. Безбеле она повеќе си го сака нејното чупе отколку ние.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Го прашал домаќинот, како е мајка ти Стојна, невестата Неда?
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Никој нема да мисли мрзоволно „ја трпам со години, а смачена ми е мајката на моите деца“.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Петте гуски, не распознавав веќе која е мајката, а кои децата, луто загракаа и почнаа кавгаџиски да ги издолжуваат шиите штом натрапникот се наближи до нив.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Петпати на ден пред и после јадење - око на око, лечебен занес. Повторувањето е мајка на знаењето.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Јас уште кога те видов, нешто каќо да ми шепна на yво, како да му подрече на моето срце: глеј – пази, оваа женичка сигурно е мајка на Ташко, ама не можев да те прашам.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- А кај е мајка ви? - запраша подозриво кондуктерот, гледајќи ги под очи.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Дома е мајка ти? - ја прашав ќерка ѝ Ангела којашто ја викаат Енџи, зашто е родена во Америка.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Дончо само насетуваше што значи зборот милување, нешто што кога по твојата глава поминува раката на твојата мајка или кога Митра те бакнува по образот или кога некоја тетка што не ти е мајка ќе те стисне во прегратка а тебе ти доаѓа да ѝ ги разголиш цицките и да почниш да смукаш!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Зад мајка е мајката на Христот пред која црцори кандилце.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ова ти е мајка, вели жената, ај сега оди кај мама, му вели и го поттурнува кон мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Каде е мајка му на детето?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- А од каде знаеш која му е мајка, - праша Малинка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Уште и ме прашува: како е мајка ти, што прави татко ти, - вели Билјана со разведрено лице.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Но, имам и неуспеси, и тоа големи. Едниот ми е мајка ми и нејзиното пушење, а другиот, сенилноста на баба ми Санда.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никако не ми успева да ја натерам мајка ми да престане да пуши.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)