е (гл.) - нула (имн.)

Сѐ ми е нула, на точка на исчезнување.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јадеа безволно зашто во жештините апетитот е нула.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Како можам јас, олкацок, да го сторам тоа?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Сепак е во право- Пупи Паф е нула. Нулата е нула, и нема дилема: пред себе без бројки трошка вредност нема.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)