22. СТАПОТ ИМА ДВА КРАЈА - едниот крај е сѐ туку на лош човек в рака, а другиот е врз грбот на добриот.
„Куршуми низ времето“
од Љупчо Стојменски
(1976)
Ковчегот е врз пресноископаната земја, поворката околу ковчегот, сите своите очи ги потпираат врз тврдиот поглед на старецот, а тој како да не сака во никого да погледне, неговиот поглед е устремен право нагоре во небото.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Во турско време таа е врз истите основи под турското владеење.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)