Има нешто особено привлечно во тие чиновнички деца, како да се растени во еден свет поубав од нашиов, нешто бело и сладосно топло, како што е бел, топол и мек лебот што го јадат чиновниците.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Од Американци најмногу сакам Афроамериканци. Љубезна и насмеана е белата Америка, но и бајаги дистанцирана од тебе.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Да си платиме кај што сме се зајмиле, да ни е бел образов...
„Парите се отепувачка“
од Ристо Крле
(1938)
Не е бела пара за црн Циганин.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
АМПО: Ние сме Цигани, ама адет за пари не газиме.
„Чорбаџи Теодос“
од Васил Иљоски
(1937)
Малку и се карале, со извици срца си парале: „Снегот е бел!“ „Не, снегот е црн!“
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Секој збор им бил ко боцкав трн. Без заби се апеле, без раце се давеле...
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Сѐ е бело и составено од него.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Левијатан: бел кит
- пофалба на Моби Дик од Херман Мелвил -
Одмаздата е бел млаз, отровен Жрец
Човек не ти е рамен
твојот пат, божји прст
вперен и прав
одек на екваторот
заледена душа во топли води
одмаздата е млаз, езди на југ!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Зошто понекогаш езерото се проѕева ширум
божем е бел тигар, бела мечка
се надига како квасец подготвен
за најголемиот леб на светот
(ти викаш светот не е само она кое се гледа
од оваа страна на видиковата линија
и сѐ повеќе ти верувам!)?
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Тоа пееше: Облакот е голем, облакот е бел, облакот е коза или облак смел.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Здивот му е бел чад; можеш да го видиш како пламти преку мрачните предели.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
А лицето ѝ е бело, небаре варосано ѕитче. Мислиш спие жената.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кожата му е бела, му се изѕира, ко излитена кошула. Нема капка крв под неа.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)