Сѐ што е господово е од убаво, поубаво, велиме, кај сме виделе ние поубаво?
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кога се качи горе на проповедалницата, тој се потпре со рацете на пармаците, се заниша, како да се токми в небо да се фрли и извика: „Народе! Луѓе, жени и деца и сѐ што е господово. И кој ме слуша и кој не ме слуша...“
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
„Секое живинче е господово“, се прекрсти ковачот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)