е (гл.) - мртов (прид.)

Крамповите, лопатите, секирите и клештите, виљушките, ножевите и француските клучеви со коишто си помагаме во животот се испокршени, изгниени: Политиката е куца курва, којашто веќе никому не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој сигурно не е мртов!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Зашто да не -уметноста е мртва, да живее фантомот на уметноста...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
„Татко ти е мртов херој“, ми рече Боге од Бањи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Иване, татко ти го убија, и тоа од поодамна, а и мајка ти е мртва.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто ти не ми го кажа тоа? Или не знаеше?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Бил херој, иако не го запишале како таков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Гертруда е мртва,“ рече девојката. „Оттогаш минаа неколку години. Беше зима.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Споулавениот и кога живее е мртов. Ние не одобруваме да го казниш со вила. Од таква смрт и крмнакот се повампирува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со раната врамена во скинат опинок, со таа втора дамка што можела да ги врати кон многубоштво, тие знаеле дека старецот е мртов од птици до чело и верувале дека од изгниеноста под земја брзо ќе се вообличи издолжена подвижност, најпрвин пелтеста, потоа густа и стврдната, најпрвин човек-труп, потоа труп-земја, најпосле змија-отров за нечија несреќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бил ни постар ни помлад од другите и како да наслушувал нечиј глас што веднаш ќе го повтори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Неговото чело - погледнете го! Го гледале тоа чело и можеле да го видат она што го виделе пред тоа: на засечената жила лежел црн дукат на мртво месо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го почувствувал студенилото на долгата пушка, воздивнал влакнест како овен.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога размислувал, пребрзо остарувал: господи, лежи сега под две топли јамболии жена му Фросина и го мисли или го сонува, децата спијат стиснати еднододруго, тлее жар во огништето, трча околу куќата црноглав пес - тој овде е мртов и судија на мртовец со зла крв во жилата на челото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
ЛУКОВ: (Ја затвора зад неа вратата и се враќа до Методи.) Како проверивте дали е мртов?
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
УБИСТВО НА ЃОРЧЕ ПЕТРОВ! УБИСТВО НА ЃОРЧЕ ПЕТРОВ! ВЕСНИЦИ! ЃОРЧЕ ПЕТРОВ Е МРТОВ! ЃОРЧЕ ПЕТРОВ Е МРТОВ!
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Претставата заврши, а само еден е мртов! Мртов засрамен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Мажот ти е мртов, велат, сметај го за мртов. Можеш и за душа негова да раздаваш, велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се губи. Ко мртов е, а не е мртов. Огнот не му загаснува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еда, одам така и збирам, а едно мечиште, еда, ба му ти е мртви, беше нагазило еден мравјалник, еда, се расчекорило мечиштето над мравјалникот и лижи дали лижи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако е мртов, да може барем, за душа да раздава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тоа е мртов период за мене. Залудно потрошен.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ова наследство, уверуваше Татко, ќе стане дури и интегрален дел на културниот идентитет на балканските народи, но со повлекување на Османлиите од Балканот и со здобивање со национална независност на некогашните милети и со нивното свртување кон Европа, ќе биде загрозено исламското културно наследство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Можеби си во право, ќе додадеше Татко, нагласувајќи дека еден од мотивите за запознавање со исламската/османската/ориенталната компонента (во тоа ја вклучуваше и нивната мисија) можеби е токму тоа што таа не е мртва, скаменета, врзана само за османското и поосманското раздобје во нивната историја, туку таа е и понатаму жива, динамична, дури и продуктивна.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мама е мртва за рендгенот, во најдобра смисла и за мене, што можеше и да се предвиди.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
А јазолот диши и срце му бие, но, жив не е туку е мртов.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
До ден денешен не беше сигурен дали мајка му е мртва.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
ПАНК Панкот не е мртов Мртви се панкерите Облекоа костими и стануваат у 6
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
„Внимавајте, луѓе!“ „Џонс, извлечи го оружјето. Не биди будала!“ „Градот е мртов, нема ништо од што би се плашеле.“ „Никогаш не се знае.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Кога првпат замина во вселената, пред десет години, си реков себеси, ‘Тој е мртов’. Или како да е мртов. Затоа мисли на него како да е мртов.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кога татко ми и јас заминувавме од гробот на дедо ми, на неговиот закоп татко ми се сврте кон мене и рече, „Сега неранимајкото е мртов”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа беа неговите единствени зборови.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
„Кога видов за каква убавица станува збор, сфатив дека разумот и не е најважната работа кај мажите“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Барем сега, кога е мртов, помири се со разумот“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Камењата и дрвјата стојат едни наспроти други како кристално­то саќе и течниот мед. (Камењата покрај тоа ги претставуваат и скалите на кои Бојс бил ранет за време на Втората светска војна.) И тука главната тема е преминот на метаморфозата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пренесено, тоа е она што веројатно се случило на акцијата Келтско (Kinloch Rannoch) шкотска симфонија од 1970 г..
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Откако се полил со желе - за да го означи враќањето во флуидната состојба - и неподвижно, како да е мртов, стоел околу половина час, Бојс влегол во кадата наполнета со вода и се полевал со неа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
ПАРАСКЕВА: Да станеме? БОЖО: Зошто? ПАРАСКЕВА: Да измиеме заби. БОЖО: Европа е мртва. ПАРАСКЕВА: Па?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
МАТЕЈ: Бурек е мртва храна.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ГАВРИЛ: Браќа! Браќа! ЕВТО: Вампир! СУЛТАНА: Гаврил! Кој рече Гаврил е мртов? ЕВТО: Што прави овде?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
— Зошто, велам, да не е мртво?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зошто не е мртво, си шепотам под носот, кој ќе го гледа овдека?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)