е (гл.) - цел (прид.)

Да ги вратам дома? - Што? Да не си полудел?! Па тоа е цел вод.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
За да го преживееш сето тоа е цела уметност, а на крај кога ќе умре едниот брачен другар, љубовта не е ништо друго освен историја...
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
„Ништо, миличок. Никаде не брзаме. Пред нас е цело попладне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Масата на фракталот расте пропорционално со Р, кој е степенуван со некоја сила Dm, која не е цел број.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Сајната е целата направена од дрво и поставена на две страјници наместо тркала и така, натоварена со снопје или со сено, се влече од ѕевгар волови.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Човекот и е и не е во гаражата на мајстор Ратко зашто ѕидот зад човекот во убав костум е многу, многу поширок и повисок, како да е целиот со полици, но во тоа Едо не е сигурен.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Како?“, успеав само да пропелтечам. „Па и ливчето на отец Мида“, продолжуваше Филозофот, „не е цело сочувано, и завршува токму кога за ѓаволот треба да глаголи, вака: ,Кога човек го гледа тој ѓавол, коските му штракаат, и посакува да се сокрие од него, на место невидливо, толку невидливо што...’ Како да сака да каже дека местото е толку невидливо што видливо е сосем, а во таа одаја повидливо место од она на ѓаволот – нема.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
АНЃЕЛЕ: (ја вади капата и го покажува темето). Еве, тука ми е целата...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ние сме на „Осма линија“, а другарите да ти бидат на „Деветтата“. „Осма линија“ е целата со Грци од Кавказ.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој сфаќаше дека во тој поглед, со кој ги бараше неговите очи, е целата нејзина надеж. Или нејзината пропаст.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Најдобро е цел свет да е еден голем затвор. Да нема надвор и внатре. И секој да внимава на секого. Така ќе биде мир.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Шефот на станицата, оној добар човек со црвена капа, а и со црвено лице, одеше од оган до оган и ги храбреше луѓето, велеше Оние од вашата Македонија ќе го пуштат срцето, велеше, и тие имаат душа, луѓе се, ќе сфатат што значи ова ваше преселување на станицава, велеше Знам дека не е целата работа само да се има плодна земја, дебела вода, бел леб и стреа над главата!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Ги клукаш пациентите со седативи, како нашите баби малите деца со афион да не им плачат додека работат на нива, ги држиш успани како сенки, па одвреме-навреме ќе ги стресеш со некој електричен шок, божем да ги вратиш во стварноста - и тоа ти е целата терапија. Ветер и магла - таа психијатрија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„Леле!“ извикаа присутните. „Па тоа е цела првата четвртина од 21 век!!!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)