Колнат овој Богоја, си мислеше, не му е јасен.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Денот е јасен, весел, ветувачки. Пчелки си брчат по бавчата.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
И така, неуспехот на востанието е јасен како бел ден.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тоа е јасен доказ оти нејзината среќа не зависела само од Србија и Бугарија и оти високите планини што ги заобилколуваат македонските котлини уште не се таква опасност за заедничкиот политички живот кај нивните жители.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
„ Конструкцијата на кафезов ти е јасна: маската ќе ти прилегне на лицето, не оставајќи никаков излез.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Секој заплет е јасен, секоја порака читлива, а секој купен билет гарантира два часа раскошна забава.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Во шумолењето лежеше само една реченица - не е јасна но смислата е заканувачка, лоша; тие неколку зборови на секој стар и мртов јазик, тие корени на мисла, на одамнешнината, му ги демнат движењата и стрепењето. Веќе се тресе.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Човекот се смешка зајадливо и кисело, потоа се мати и распливнува во сивкава замреженост и пак е јасен и жолчен (чувството дека го загледуваат). Тој е во него, но тој не е друг туку Етхем-паша.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Дали ви е јасен заклучокот?
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Сликата на безизлезниот лавиринт во кој исчезнува козарот со козите е јасен амблем на жестоката судбина на земјата под владеењето на интегризмот на сталинистичкиот комунизам.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Глетката е јасна. Миоптијата ублажена.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)