Оваа пештера всушност е најмногу полна, со изобличени светлосни потоци како хиероглифи, променлив јазик изгубен во променливите бранови.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Европејците сега се неизбежно предодредени да бидат космополити, тоа е она што ним им е најмногу заедничко.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
12. Мртвата песна лежи врз мртвото лисје од лани ранетата нејзина земја и мртвиот аргатин сами Најблиски еден до друг Сал таа немо ја слуша немата исповед на немирната негова душа Лежат неподвижни и неми Молчат и тој и таа во прегратка гушнати вечна под ѕвездите што чмаат Црна е оваа ноќ и црн е веќе светот што ги сврза во едно паѓањето и летот Во корењето истечува земни надојдената негова песна поетот дури се дели од крвта своја пресна Самотнику ноќва е твоја и земјата е најмногу твоја и муграта што огрева веќе од несоницата своја
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Ете, тоа е најмногу што можам да се сетам. Еден фартинг, тоа беше една мала бакарна паричка, што изгледаше како еден цент“.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)